هوش مصنوعی: بدن من از خاک ساخته شده و در خاک هم پنهان می‌شود. از جان، بدن شکل می‌گیرد، اما جان همیشه زنده و شاداب باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: به جز عشقم که باعث می‌شود از این دنیای پر زحمت و ناخوشایند پاک شوم، بیا تا در این دریای بی‌پایان مانند یک ماهی گردم.

هوش مصنوعی: من خود را به عشق می‌سپارم و او نیز مرا به خود وابسته می‌کند. هیچ‌کدام از ما نمی‌توانیم از دیگری جدا شویم و رشته‌های محبت ما هرگز گسسته نخواهد شد.

هوش مصنوعی: من و این عشق بی‌قرار، همراه با شور و شوقی که در دل دارم، تا زمانی که جان در بدنم است، باید با این احساس برخورد کنم و آن را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم در نقش یک عاشق باقی بمانم و سپس از عشق عبور کنم. اما جز معشوق بی‌نظیرم، نه چیز دیگری برایم باقی مانده و نه چیزی دیگر را می‌خواهم.

هوش مصنوعی: من آن‌چنان شیفته‌ی زیبایی او می‌شوم که مانند ذره‌ای در برابر نور خورشید محو می‌شوم و در خیال او چنان غرق می‌شوم که شبیه قطره‌ای در دریا ناپدید می‌گردم.

هوش مصنوعی: زمانی که در خودت محبوس هستی، از این زندان که گوهر وجودت را در بر گرفته، بیرون بیا و از نعمت‌ها بهره‌مند شو. زیرا این‌گونه می‌توانی دل را از غم‌ها رها کنی و جانت را به سوی محبوب بفرستی.