هوش مصنوعی: ما از این سرزمین رفتیم، از این خانه‌ی پر از گرد و غبار.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس برای درمان درد ما در اینجا کارساز نبود، بنابراین ما به دیاری دیگر رفتیم.

هوش مصنوعی: ما در دل خود اندوه‌های زیادی را جمع کرده‌ایم و با حالتی غمگین و دلشکسته از اینجا رفته‌ایم.

هوش مصنوعی: در زندگی دنیا، خوشی‌ای نصیب ما نشد و تنها غم و اندوه را تجربه کردیم و با حالتی افسرده از این دنیا رفتیم.

هوش مصنوعی: محبوب ما هیچ لطفی به ما نکرد، با دل سوخته و غمگین راهی شدیم.

هوش مصنوعی: دلبر ما کنار ما نماند، ما نیز بدون او و در حال ناامیدی راهی شدیم.

هوش مصنوعی: از باغ او گلی نمی‌چیدیم و بی‌فایده به سراغ خارها رفتیم.

هوش مصنوعی: ما را به خود راه ندادند، در حالی که دور از دیگران و محزون و حقیر بودیم، بی‌آنکه بتوانیم جایی در کنار دیگران داشته باشیم، رفتیم.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که از بخت و قسمت خود شکایت نکن، زیرا ما به سوی دوست و یار خود رفته‌ایم. این جمله بیانگر این است که در زندگی نمی‌توان همیشه به بخت و سرنوشت دلخوش بود و باید بیشتر به عشق و دوستی‌ها توجه کرد.

هوش مصنوعی: اگر از آمدن کسی خبر نداریم، باید شکرگزار باشیم که با آگاهی و هوشیاری رفتیم.