هوش مصنوعی: ما زمانی که عشق تو در وجود و قلب‌مان شعله‌ور شد، متوجه شدیم که اگر از غم‌ها کنار بکشیم، از خوشحالی هم می‌سوزیم.

هوش مصنوعی: ما در حالی که غمگین هستیم، تلاش می‌کنیم که از زندگی لذت ببریم. وقتی که شادی را در دل غم‌های‌مان پیدا کردیم، آن را به این طریق فروختیم.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به این موضوع اشاره دارد که با وجود بهشت و درخت طوبی، هیچ ارزشی ندارند زیرا ما همچنان از غم رنج می‌بریم. حتی اگر از عذاب آتش دوزخ نیز بترسیم، غم و درد ناشی از عشق ما را می‌سوزاند و این غم بسیار عمیق‌تر و واقعی‌تر از هر عذابی است.

هوش مصنوعی: در دلِ غم خود، مانند زاهدان و پوشش‌داران، ساده و پاک رفتار کردیم. ما هم برای رسیدن به آرامش و صفای دل، از نقش و نگارهای زیبا بهره گرفتیم و آن را به هم دوختیم.

هوش مصنوعی: ما تصمیم گرفتیم که کتاب و درس علم را کنار بگذاریم، زیرا در مسیر عشق تو یک نکته قابل تامل از تجربه‌های دیگران آموختیم که دل را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: اگر در عشق و شیفتگی به آن شکست بخوریم و هم دین و هم دنیا را از دست بدهیم، اما از احساس درد و غم تجربه‌ای گرانبها به دست آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: تو در زمان غم و اندوه، با شادی و خوشی می‌توانستی دوستی برقرار کنی. ای اندوه جان، خوشبخت باش که ما به خاطر تو دل‌های‌مان را روشن کردیم.