هوش مصنوعی: ما در سفر خود، حضور پاک جان را به یاد داریم و خود را در هیجان و شلوغی این سفر گم کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در چنگال خواسته‌ها و نفس خود و همچنین شیطان گرفتار شده‌ایم، در حالی که به نعمت‌های دنیا نگاه می‌کنیم و آن‌ها را بی‌نتیجه می‌دانیم.

هوش مصنوعی: به خاطر احترام به نادان‌ها و ارزش دادن به افراد بی‌ارزش، خود را مانند گدایان بی‌خانمان و سرگردان در وضعیتی ناامید کننده قرار داده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در مسیر گمراهی قرار داریم و به سرعت پیش می‌رویم، بدون توجه به خطراتی که خود را در معرض آن‌ها قرار داده‌ایم.

هوش مصنوعی: خداوند با دلایل فراوان راه بهشت را به ما نشان داده، اما خود ما با ندانم‌کاری و گمراهی‌امان خود را در جهنم انداخته‌ایم.

هوش مصنوعی: هرچند یار ما خبر ما را به سوی ما می‌آورد، اما ما در این راه خود را از آگاهی این خبر دور کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: دوست به وضوح در کنار ماست و هم در حضور ما و هم در نهان؛ اما ما چون افرادی نابینا، این دیدارها را نادیده گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: زندگی ما با مشکلات و چالش‌های فراوانی مواجه شده است و ما برای مقابله با این سختی‌ها و ناشی از این حوادث، خود را به گونه‌ای آماده کرده‌ایم که همچون سپر از خود محافظت کنیم.

هوش مصنوعی: برای آنکه گمان نکنی که ما خودمان در این مسیر قدم می‌زنیم، باید بگویم که مانند گوی‌ای که در دست بازی است، در مسیر قضا و قدر حرکت می‌کنیم.

هوش مصنوعی: جانم به این بدن جان می‌دهد تا وعده‌ی دیدار معشوق را بشنود؛ وقتی خبر این دیدار را شنیدم، چشمانم بسته شد و گوش‌هایم آماده‌ی شنیدن شدند.

هوش مصنوعی: هر جا که گوش داده‌ایم، سخن او را شنیده‌ایم و هر جا که نگاهی انداخته‌ایم، چهره او را دیده‌ایم. دل ما همه جا در پی اوست و جان‌مان در جستجوی اوست.

هوش مصنوعی: چقدر باید در راه کوشید و گشت؟ عمر ما برای اعمالی مهم و با ارزش سپری شده و ما در سفر زندگی برکات خود را هدر داده‌ایم.