هوش مصنوعی: ما از بالای آسمان‌ها به زمین و دریا افتاده‌ایم و در این دریا که رنگ سبز دارد مانند گوهر در آن فرود آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: آن کس که لباس نیلی بر تن کرده و برای حال ما گریسته، اکنون ما چون اشکی که از چشم آسمان افتاده‌ایم، از نظر رفته‌ایم.

هوش مصنوعی: با اینکه در دل ما رازهای دو جهان نهفته است، اما از خود و این دو جهان هیچ خبر نداریم.

هوش مصنوعی: عمر ما همچون میوه‌ای از درخت نخل در حال برداشت است، در حالی‌که دیگران از دنیا بهره‌مند می‌شوند، ما در این باغ بی‌ثمر مانده‌ایم.

هوش مصنوعی: بیا تا عیب‌های یکدیگر را بپوشانیم و مانند دلق و کلاه با هم خوب بزییم؛ زیرا که در آخر ما در یک جسم و وجود مشترک هستیم.

هوش مصنوعی: به آسمان پا می‌گذاریم و کاروان را آغاز می‌کنیم، حتی اگر در راه خدا بی‌پا و بی‌سر افتاده باشیم.

هوش مصنوعی: ما باید به شهر نزدیک شویم و از بیابان دوری دوستان استفاده کنیم تا بفهمیم چرا از یکدیگر جدا افتاده‌ایم.

هوش مصنوعی: ای راهنما، ای یاری‌دهنده، ما بدون دلیل و با توشه و وسیله سفر در مسیری افتاده‌ایم.

هوش مصنوعی: ای خدا، به من کمک کن تا به نعمت‌های بالایی دست پیدا کنم، چرا که در این دنیا و در وضعیت ناامیدی و بی‌حالی به سر می‌برم.