هوش مصنوعی: من در رنج و عذاب هستم و به تو نیاز دارم، ای طبیب؛ زیرا درد و غم تو در دل من جای دارد، ای دوست عزیز.

هوش مصنوعی: من به خاطر دردهایی که از تو دارم، دور تو می‌گردم و فقط تو می‌توانی درمانم کنی، زیرا تو پزشک منی.

هوش مصنوعی: به وضوح می‌بینی که در درونم آتش عشق شعله‌ور است، ولی نمی‌توانم آن را به دیگران بگویم و خود را تحت نظر تو حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر جا که روی و رو به آن سو کنی، تو آنجا حضور داری و با هر "من" و "او" که باشم، تو نزدیک هستی.

هوش مصنوعی: به زودی راهی از خالق الهی به سوی زیبایی‌ها می‌آید. ای پاسخ‌دهنده، کجا هستی؟

هوش مصنوعی: به تو غبار افتاده، اما با این حال بی‌حساب و کتاب در پیشگاه تو حاضر می‌شوم.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم پر از اشک و دل‌ام پر از پشیمانی است. در حالی که ترس و لرز بر من حاکم شده، به سوی پایان ترسناکی می‌روم.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این مفهوم می‌پردازد که بندگی و ارزشمندی در پیشگاه تو به معنای بهره‌مندی از فیض و رحمت توست. در عین حال، در برابر آن کوتاهی و کم‌کاری نیز وجود دارد. انسان در این مرحله یا باید به سمت جبران اشتباهات و دریافت بخشش حرکت کند یا به حالت ناامیدی و استیصال دچار شود.

هوش مصنوعی: ای خدا، گناه‌های مرا ببخش و عیب‌هایم را بپوشان. من به درگاه تو بازگشته‌ام و تو ای کسی که دعاها را می‌شنوی، به فریادم برس.