هوش مصنوعی: از نکته‌هایی که در بیان تو نهفته است، انسان خرد و دانش بیشتری به دست می‌آورد و از محبت‌ها و نکات پنهانی تو، چیزهای ارزشمندی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که از آن دهان پنهانی نکته‌ای بشنوم، در دلم دری از غیب گشوده می‌شود.

هوش مصنوعی: با گفتار زیبا و ارزشمندی که از این لب‌های گوهرشده می‌رسد، هزاران نگرانی و مشکل از دل من برطرف خواهد شد.

هوش مصنوعی: زیبایی معشوقی غیبی برای دیدگان حقیقت بین به وضوح نمایان شده و در آئینه چهره‌ات تجلی یافته است.

هوش مصنوعی: چهرهٔ زیبایت در آینه نمایان شده است، تا‌ اینکه صداقت و بندگی‌ام نسبت به تو آزمایش گردد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی با محبت دستی بر سر من بگذاری، ممکن است این سر پست من به خاطر آن حرکت، بالا برود و به سمت بلندی برود.

هوش مصنوعی: بیا و این دستان روشن و سفیدی را به من بده تا زنگ و کدورت دل من از بین برود.

هوش مصنوعی: زیبایی تو آنقدر دلربا است که عقل و هوش اهل دل را می‌گیرد؛ نسیم چهره‌ات را نشانم بده تا ببینم که چطور عقل من نیز از دست می‌رود.

هوش مصنوعی: خوشا لحظه‌ای که با زیبایی‌ات مرا مست کنی، چون در این حالت من دیگر وجود نخواهم داشت و تمام احساسات و وجودم در تو محو می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی سرم مانند خاک بر زمین بیفتد و در راهی که تو می‌گذری قرار بگیرد، گام‌های تو بر آن خاک خواهد سایید.

هوش مصنوعی: از موهای بلندت عقل و خرد در دست نابود می‌شود و از حلقه‌های کمندت، جنون و دیوانگی افزایش می‌یابد.

هوش مصنوعی: برخی مواقع زلف‌هایت مانند هلال زیبا و گاهی مانند ماه کامل درخشنده است. اگر نسیمی به آن‌ها بوزد، زیبایی‌اش بیشتر نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که چشمان پاک و خالص، صورت زیبا و دلربای تو را می‌بینند، از جمال و زیبایی تو بهره‌ای بدون شک و تردید خواهند برد.

هوش مصنوعی: از این پس زبانم را بیرون نخواهم آورد و سکوت می‌کنم، چرا که شاید فقط از پسته‌ی شیرین تو بتوانم سخنی بشنوم.