هوش مصنوعی: اگر من از شعر و سخن خودم صحبت کنم، این تنها نشان از خواسته درون من دارد و هیچ دروغی از من نیست که بخواهم در مورد شعر بگویم.

هوش مصنوعی: باید از صحبت‌های توخالی و بی‌محتوا دوری کرد، زیرا شعر واقعی زمانی ارزشمند است که احساسات و زیبایی را به خوبی منتقل کند. هنر شعر این است که بتواند این احساسات را به نمایش بگذارد و ما باید از آن انتظار داشته باشیم.

هوش مصنوعی: زبان عرفان، عشق، و گفت‌وگوی جدایی و وصال فراتر از حد و مرز من است؛ شعر من تنها تقاضایی از این مضامین دارد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که دل به آن آرزو داشته و جان از آن شوق و ذوقی یافته باشد، آن را در کلام و شعر بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی برای بیان حقیقت، از زبان مجاز استفاده می‌کنم، اما با اینکه هر دو سبک شعر را بلدم، این روش را برمی‌گزینم.

هوش مصنوعی: گاهی هدفم از زیبایی‌های دنیا، جاذبه‌های دل‌انگیز معشوقان است که خودشان تجسم زیبایی‌اند و شاعر برای درخواست عشق، در مسیر شعر، از این زیبایی‌ها کمک می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اجزای زیبایی مانند خط، خال، چشم، ابرو، زلف، چهره و لب همگی نشانه‌هایی از جذابیت و فریبندگی هستند و به نوعی پیام‌هایی در دل شعر پنهان دارند.

هوش مصنوعی: در زندگی من، زیبایی و حسن، حق و حقیقت را نمایان می‌سازند. من از هر دوی این موضوعات صحبت می‌کنم و شعر من از این گفتگو الهام می‌گیرد.

هوش مصنوعی: شعر فیض را نمی‌توان به سادگی از دل‌های آگاه و صاحب‌نظر رد کرد، زیرا او با وجود ما و من، به بیان احساسات و درخواست‌های خود می‌پردازد.