هوش مصنوعی: در میان آن‌ها خودم را وارد نمی‌کنم، زیرا جایی برای صحبت وجود ندارد و از آن دهانی که برای گفتگو مناسب نیست، حرفی نخواهم زد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چگونه از غم دل خود بگویم، چرا که احساساتم در مقابل زیبایی و جاذبه گیسوان او قابل بیان نیست.

هوش مصنوعی: من نتوانستم درباره‌ی گفتار شیرین آن لب، به زبان بیاورم؛ چون این همه لطافت در کلام نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم آرزوی دیدن دوست را بکنم، چون دل تنگم اجازه نمی‌دهد که چنین آرزویی در آن جای بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر همه‌ی زمین به یک دفتر تبدیل شود، باز هم نمی‌توان تمام داستان‌های شب حسرتم را در آن جای داد.

هوش مصنوعی: از بین غم و درد، چه بگویم که در آسمان به یاد می‌آورم و از اشک‌هایی که آنقدر زیاد است که در آب و جوی نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: کافی است از درد و شکایت بگوییم، زیرا این دفتر از غم و اشک پر شده است و دیگر جایی برای بیان جزئیات باقی نمانده است.