هوش مصنوعی: وقتی شب به آرامی روز را از خود می‌کشد، پرچم خورشید از بالا نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: شاپور دستور داد تا نویسنده حاضر شود و قلم، دوات، مشک و پارچه‌ای نرم و لطیف بیاورد.

هوش مصنوعی: نامه‌ای به همه بزرگان، پادشاهان و کشورهای مختلف نوشته شد.

هوش مصنوعی: خداوند بزرگ، آفرینش خود را به ما انسان‌ها فراموش نکرده و ما در برابر پروردگار جهانیان، به عنوان بندگانش قرار گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: آن که به نیکی و خوبی دست می‌یابد، نیازی به کمک و قدرت دیگران ندارد.

هوش مصنوعی: خدایی که جهان را به خوبی آفریده است، همان خداوند، معلم و راهنمای ما نیز هست.

هوش مصنوعی: مانند قیصر که فرمان خدا را درباره بهشت اجرا کرد، در ایران جز نیکویی و زیبایی چیزی نرفت.

هوش مصنوعی: به شدت ناله و زاری می‌کند، چون جانش به هیچ چیز منطقی و هدایتگری دسترسی ندارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، گفته می‌شود که تاج و تخت ایران به او سپرده شده است، اما از زندگی دنیوی فقط نامی زشت و بد به جا مانده است. این به نوعی اشاره به ناکامی یا بدنامی در پی مسئولیت‌های بزرگ دارد.

هوش مصنوعی: آن لشکر و کاخ از هم گسسته شد، به یاری خدا که مسیر را نمایان کرد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در پی قدرت و سلطه است، باید بداند که برای رسیدن به اهدافش، به دلیل وجود خطرات و چالش‌های مختلف، نیاز به مهارت و توانایی دارد.

هوش مصنوعی: همه به دنبال حق و انصاف هستند و می‌خواهند که به خوبی رفتار کنند، اما از سر عهد و پیمان خود دور نشوید.

هوش مصنوعی: یک هیاهوی شدید از هر سو ایجاد شد و نامه‌ای از پادشاه با محتوای پرنور و روشنی به میان آمد.

هوش مصنوعی: از اردوگاه به سمت تیسفون آمد، بی‌آنکه آسیبی بزند، و با راهنمایی نشست.

هوش مصنوعی: وقتی تاج نیاکانش را بر سر گذاشت، به یاد خداوند نیکوکاری و بخشش افتاد.

هوش مصنوعی: دولت دستور داد که دبیر در زندان نام اسیر را ثبت کند.

هوش مصنوعی: هزار و صد و ده از بزرگان روم به شمار آمدند، افرادی که نام نیکویی در تاریخ ندارند.

هوش مصنوعی: همه افرادی که نسبت خویشاوندی و ارتباط دارند، در روم تحت سلطه قیصر قرار داشتند و در آنجا فقط افراد برجسته و مهم وجود داشتند.

هوش مصنوعی: سرکرده و فرمانروا، دست و پای هر کس را که در راه بدی به بدی راهنمایی کند، قطع کرد.

هوش مصنوعی: سردار آن سرزمین را به دستور قیصر روم آوردند.

هوش مصنوعی: روزی، کسی که به عنوان نگهبان روز عمل می‌کرد، با افرادی که تحت سلطه قیصر بودند، از زندان بیرون آمد و آنها را مانند سنگ بیهش و بی‌خبر از حال خود به سمت خارج آورد.

هوش مصنوعی: وقتی جفادیده چهره شاپور را دید، اشک از چشمانش بر روی صورتش ریخت.

هوش مصنوعی: رنگین روی او بر زمین مالیده می‌شود و بر تاج و تخت او درود و ستایش فرستاده می‌شود.

هوش مصنوعی: زمین را با مژگان خود پوشاند و با مو و چهره‌اش به خاک آمیخت.

هوش مصنوعی: شاه به او گفت: تو تمام خوبی‌ها را نادیده گرفته‌ای و دشمن خدا هستی.

هوش مصنوعی: پسر، به نظر می‌رسد که هیچ هم‌نشینی برای او نیست و از سرنوشت و ابتدا و انتهای زندگی‌اش خبری نیست.

هوش مصنوعی: شما نمی‌دانید که گفتن چیزی جز دروغ چقدر بد است؛ دروغ مانند آتش است که بدون شعله و نور، خطرناک و ویرانگر می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر مقام سلطنت و جلال قیصر در گوشه‌ای پنهان است، نشانه‌های دلنواز و خردمندی که تو را به راستی هدایت کنند، کجا هستند؟

هوش مصنوعی: چرا بند را از چرم الاغ درست کردی، تو بزرگی را به خاک و زیر پا انداختی.

هوش مصنوعی: وقتی که به مهمانی آمدم، مانند بازرگانان وارد شدم، نه اینکه با نیروی نظامی و جنگجویان برای نبرد آمده باشم.

هوش مصنوعی: اگر تو به زمین ایران بیایی و با لشکر و ارتش خود وارد شوی، مانند مهمانی می‌شوی که بر چرم خر نشسته است.

هوش مصنوعی: ببینید اکنون درگیری و نبرد مردان واقعی است، که اگر از آن دوری کنید، دیگر به ایران نخواهید توانست برگردید.

هوش مصنوعی: قیصر به شهریار گفت: از فرمان خدا که می‌تواند تغییر کند و بگذرد.

هوش مصنوعی: خداوند سرنوشت شایع را از من دور کرده و روح من را به دست دیوانی در آورده است که از آن‌ها مزد می‌گیرند.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی به بدی کار کنی، عواقب آن را خواهی دید و اگر کار نیکی انجام دهی، نامت در تاریخ به نیکویی یاد خواهد شد.

هوش مصنوعی: هرگز نگذار که نام تو در نظرها کهنه شود، تا به مردی به همه آرزوهایت برسی.

هوش مصنوعی: اگر از تو چیزی به دست آورم، برایم ارزشمندتر از هر گنج و ثروتی خواهد بود و آن را با جانم حفظ می‌کنم.

هوش مصنوعی: من تنها یک بنده هستم و در درگاه تو جز زیبایی‌ها و زینت‌های وجود تو را نمی‌طلبم.

هوش مصنوعی: شاه به او گفت: ای انسان بی‌هنر، چرا این سرزمین را به هم ریخته و ویران کردی؟

هوش مصنوعی: اکنون هر کسی که از ایران اسیر گرفته‌ای، من همه آن‌ها را از تو خواهم گرفت و ناگزیر باید این کار را بکنم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از من به روم بردی، امیدوارم هرگز آنجا را نبینی که چه ویرانه‌ای است.

هوش مصنوعی: همه را به خانه برگردان و به این سپاه پیروزی بیاور.

هوش مصنوعی: در هر کجای ایران که ویران شده است، محل زندگی پلنگ‌ها و شیرها شده است.

هوش مصنوعی: اگر تمام دارایی‌ات را خرج کنی، عاقبت رفتارها و اعمال خود را خواهی دید و باید با پیامدهای آن مواجه شوی.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دنبال کشتی‌نشینانی از ایرانیان باشد، باید از سرزمین روم و از نسل کیانیان جست‌وجو کند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از زیبایی و قدرت روح خود بهره‌وری کنی، باید هزینه‌ای پرداخت کنی که این زیبایی را حفظ کند و به یک توافق پایبند باشی.

هوش مصنوعی: من تنها کسی را می‌خواهم که از نسل قیصر باشد و با ما در این سرزمین شاد زندگی کند.

هوش مصنوعی: هرچه از ایران جدا شد، مانند درختی است که دیگر نمی‌تواند به حیات خود ادامه دهد و خوشبختی را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر به کاشتن و ایجاد محبت بپردازی و کینه و خشم را از دل‌ها دور کنی، ممکن است که غضب و نابسامانی‌ها کمتر شود.

هوش مصنوعی: اکنون من تو را به بند می‌کشم؛ از چرم الاغ که هرگز تو را نمی‌پسندم.

هوش مصنوعی: هرچه گفتم که نمی‌توانی بیاوری، با این حال، مرا از سر تا پا عریان کرده‌ای.

هوش مصنوعی: دو گوش او به شکل خنجر درآمد و بینیش را در یک نقطه سوراخ کرد.

هوش مصنوعی: به او افساری بستند که مانند شاپور، یادآور چرمین زین اسب بود.

هوش مصنوعی: دو زنجیر سنگین به پایش گذاشتند و همان روز او را به جای خود روانه کردند.