هوش مصنوعی: گودرز در خواب دید که ابر بزرگی از سمت ایران برخاسته و سرزمین را پر از آب کرده است.

هوش مصنوعی: ابر بارانی نویدبخش است و صدای سروش به گودرز می‌گوید که باید گوش خود را باز کند و به این نوید توجه کند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از تنگی زندگی رها شوی و از این دیو نامور دوری کنی، باید تلاش کنی و به دنبال راهی برای آزادی باشی.

هوش مصنوعی: در سرزمین توران، فردی مشهور و شناخته شده وجود دارد که به نام شاه کیخسرو شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: از پدر سیاوش، یک پادشاه هنرمند و باارزش به دنیا آمد.

هوش مصنوعی: از این تخم و نژاد گوهر کیقباد، از مادر به تور نژاد برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: وقتی فرخش از آسمان به ایران بیاید، هر چیزی که بپرسد، پاسخش را دریافت خواهد کرد.

هوش مصنوعی: میان را می‌پندارد که به خاطر کینه پدرش، سرزمین تور را زیر و رو کند.

هوش مصنوعی: آب دریا به شدت جوش و خروش دارد و این نشان از خشم و کینه افراسیاب است که نمی‌توان به راحتی از آن عبور کرد.

هوش مصنوعی: هر سال، شب و روز در حالت جنگ و نبرد بود، در حالی که به زین سوارکاری آماده بود.

هوش مصنوعی: از مبارزان و قهرمانان ایران، تنها از گیو می‌توان نشانی یافت.

هوش مصنوعی: فرماندهی آسمان چنین است که به او از عدالت و محبت گسترده‌ای داده شده است.

هوش مصنوعی: وقتی گودرز از خواب بیدار شد، به دعا و نیایش پرداخت و به پیشگاه خداوند رفت.

هوش مصنوعی: بر خاک سفید ریش پدران بزرگی که در جهان فرمانروایی کردند، بمالید یعنی به آن احترام بگذارید و به آنان ارادت کنید، زیرا آن‌ها امید و آرزوها را برای ما به ارمغان آورده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید از پشت ابرها ظاهر شد، مانند چراغی طلایی روشن شد.

هوش مصنوعی: سپهبد بر روی تخت زیبایی نشسته و ایوان را با کرسی چوبی تزیین کرده است.

هوش مصنوعی: با تفکر و اندیشه، گیو را به جلو می‌آورد و از آن خواب، چندین سخن را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: او به فرخ پی گفت: روز تو همانند ستاره‌ای است که دنیا را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: تو هنگامی که از مادری پاکمتولد می‌شوی، زمین به کلی سرشار از نعمت و زیبایی می‌گردد.

هوش مصنوعی: در خواب دیشب، فرشته خوشبختی به دستور خداوند، به من نشان داده شد.

هوش مصنوعی: در حالتی آسمانی و با احساساتی پر از غم، به تماشای دنیایی نشسته‌ام که تمامش پر از اندوه است.

هوش مصنوعی: او مرا دید و پرسید چرا اینقدر غمگینم، و چرا دنیا پر از کینه و بی‌رحمی است.

هوش مصنوعی: زیرا که کسی که بدون شکوه و بزرگی است، فرمانروایی ندارد و نمی‌تواند به راه و روش پادشاهان دست یابد.

هوش مصنوعی: وقتی کیخسرو از سرزمین توران به سوی دشمنان می‌آید، رنج و کینه را بر آن‌ها فرو می‌ریزد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس او را از دایره نیک نامی نمی‌بیند مگر فرزند نامور گودرز، گیو.

هوش مصنوعی: خداوند با کرم و الطافش، چنان عملی انجام داد که از تو، غم و ناراحتی رهایی یابد.

هوش مصنوعی: در میان دو گروه، مشغول جستجوی نام خود بودی، اما اکنون نام ابدی تو در دست تو قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دنیا انسان‌ها و گفتار وجود دارند، نامی که به آن اشاره می‌شود هرگز قدیمی نخواهد شد.

هوش مصنوعی: زمین به دست تو از قید و بند آسمان بلند آزاد خواهد شد.

هوش مصنوعی: برای دستیابی به موفقیت و ثروت باید زحمت کشید، زیرا نام و شهرت نیز تنها از طریق تلاش و دشواری‌ها به دست می‌آید. وقتی کسی در مسیر سختی‌ها قدم می‌گذارد، در نهایت ثمرات آن را خواهد دید.

هوش مصنوعی: اگر در این دنیا باقی نمانی، بهتر است که در زندگی‌ات به جای شهرت و نام بزرگ، به فکر خودت و آرامش درونی باشی.

هوش مصنوعی: جهان را به مانند یک پادشاهی بساز و درخت وفا را پرثمر کن.

هوش مصنوعی: گیو به پدرش می‌گوید: من بنده تو هستم و تا زنده‌ام سعی می‌کنم به خواسته‌ها و نظر تو عمل کنم.

هوش مصنوعی: من این را می‌خرد اگر به جای خوبی بیاید و نام و نشان خوشی را به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: به ایوان رفت و شروع به نواختن کرد، در حالی که پدرش از خواب بیدار نشده و در حیرت مانده بود.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید درخشان ظهور کرد، زمین به مانند گلی زیبا و تماشایی شد.

هوش مصنوعی: یک مرد شجاع و آماده به نام گیو، گام به میدان گذاشت و به سرعت به سمت دشمنان حرکت کرد.

هوش مصنوعی: به گودرز گفتند: ای پهلوان بزرگ و شجاع که افتخارآفرین و دارای روحی روشن هستی.

هوش مصنوعی: دوست من نمی‌تواند با کمند و اسب مرا به آن مرزی که برای زندگی‌ام تعیین شده است، برساند.

هوش مصنوعی: وقتی که مردم از من درخواست کنند، تنها زمانی به میدان می‌آیم که نیاز به مبارزه باشد.

هوش مصنوعی: در چشمانم مناظر وسیعی از دشت و کوه وجود دارد، اما چه سود که کسی باشد تا راه را به من نشان دهد.

هوش مصنوعی: من به پیروزی و قهرمانی که در جهان شناخته شده است، نمی‌روم مگر اینکه با روحی شاد و روشن بیایم.

هوش مصنوعی: تو باید بیژنِ باهوش را در کنار خودت تربیت کنی و او را از آسیب‌های زمانه حفظ کنی.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم آیا ملاقات ما جز این است که تنها آفریننده جهان از آن باخبر است.

هوش مصنوعی: خداحافظی کن و مرا به خاطر بسپار؛ روحم را از دردهای من رها کن.

هوش مصنوعی: وقتی که برای پرستش چهره‌ها به سراغ من می‌آیی، به خود عالم هستی و آفریننده‌اش درود بفرست.

هوش مصنوعی: آیا من نباید به عنوان یک حاکم عادل به آن سرور معروف و بزرگ نزدیک شوم؟

هوش مصنوعی: پدر با دستوری ظاهرا زیبا و مرتب بیرون آمد، اما دلش پر از غم و چهره‌اش پر از خون بود.

هوش مصنوعی: پدر سالخورده اما دلیر و شجاع است و به مانند شیر، آماده مبارزه و جنگ است.

هوش مصنوعی: او نمی‌دانست که پسرش دوباره به او نگاه خواهد کرد، زیرا دلش از رفتن او دچار آشفتگی و پریشانی شده بود.