بخشی از کین سیاوش بگفته طبری 

کیخسرو و افراسیاب به گفته طبری

فر توس فردوسی ۱۹ سال پس از درگذشت طبری چم بجهان گشود  نامها پهلوانان  را طبری با گویه های  دری ناشده  اورده  مانند ان که گوید
وسپافره  دخت فراسیگ  و مادر کیخسرونه  و انرا وسپفره و گسپفره نیز گویند

و گیو را بیی و بیو گوید و هومان را خمان  و  فراسیاب  را فراسیگ و فراسیو نامد
افراسیگ را دو گونه گفته اند  یکی فراسیو که پر اسیو ( چرخش اسیا ) باشد و دگر   پر اسیو  (پر اسیب )باشد و زین رو فراسیابش خواندند

ز مادر همه جنگ را زاده ایم
‌همه بنده ایم ار چه آزاده ایم
 در کهن ترین  دست نویسها و در شاهنامه بندار رازی که عربی نویسی شاهنامه است امده ولدنا للحرب

در گاو تا پشت ماهی تراست
پشت ماهی  و نه( برج ) پشت ماهی  یک سازه نامی و خنیده  است 

گویند زمین بر سر شاخ گاویست و ان گاو را پای بر پشت ماهی است و پشت ان ماهی پایان جهان است
  فردوسی نیز انرا بارها بکار برده
بچینی نشان داد شاهی کراست
ز خورشید تا پشت ماهی کراست

دودیگر که آن پادشاهی مراست
در گاو تا پشت ماهی مراست

کنارنگ وز پهلوانان  جزین(=گزین)
اگر جزین هم باشد باز برابر گزین است  و نتوان انرا جزاین دانست ج g گ  هردو در زبان پارسی  و زبانهای آریایی برابر همند و به عربی پیوندی ندارد
کنارنگ وز پهلوانان گزین
ردان و بزرگان ایران زمین

چیزی که برای خود من خیلی جالب بود اینه که هر بخش از لشکر ایران درفشی ویژه خود دارند و همه در خدمت لشکر ایران هستند مانند نقش برجسته های تخت جمشید که هر قومی با لباس و کلاه مخصوص به خود به نزد شاهنشاه ایران آمده اند و چقدر زیباست حفظ فرهنگ و اصالت قومیتی در دل میهن پرستی. و هر کسی که ایرانی بودن را مخالف داشتن قومیت می داند یا کسی که برای دفاع از قومیت خود با ایرانی بودن می ستیزد باید این شعر حکیم توس رو براش بخونیم

مصرع چیزی کم دارد
درست: «بزرگان ایران در آن انجمن» (در تصحیح خالقی مطلق)