هوش مصنوعی: معلم دانا را به نزد خود فراخواند و دلش از غم پر بود و غم و اندوهش را بر سرش ریخت.

هوش مصنوعی: کسی نامه‌ای نوشت که در آن چشمانش پر از اشک بود، به خاطر برادرش که پر از درد و خشم بود.

هوش مصنوعی: به سمت فریبرز، پادشاه کاووس، و در سوی دیگر سپاهی از پرمایگان در حرکت است.

هوش مصنوعی: در آغاز نامه، ستایش و تحسین آمده است، همان‌طور که سنت‌ها و آیین‌ها ایجاب می‌کند.

هوش مصنوعی: به نام خدایی که خورشید و ماه را آفرید؛ کجا می‌توانم از آن خدای نیکوکار شکایت کنم؟

هوش مصنوعی: خداوند جهان، مکان و زمان را خلق کرد و همچنین موجوداتی بزرگ و سنگین مانند فیل و مور را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: از او، پیروزی و صبر به دست می‌آید و از اوست که به آرزو و زیبایی خواهیم رسید.

هوش مصنوعی: خرد و هوش را به من عطا کرد و جان و بدنی قوی به من بخشید و همچنین عظمت و تاج و تختی بلند را نیز به من ارزانی داشت.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌تواند از束های او فرار کند، حتی اگر همه‌ی قدرت و زیبایی را داشته باشد.

هوش مصنوعی: یک نفر به دیگری مصیبت‌هایی چون نیاز، غم، درد و سختی می‌آورد.

هوش مصنوعی: از تابش خیره‌کننده‌ی خورشید تا تاریکی زمین، همه چیز را از خدای پاک می‌بینم.

هوش مصنوعی: طوس با درفش کاویانی به جنگ آمده است و از لشکری که شامل چهل مرد با کفش‌های زرین است، برخوردار است.

هوش مصنوعی: من او را به همراه سپاه فرستادم و برادری که در آغاز به خاطر انتقام دچار مشکل شده بود، از کینه و دشمنی رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: در ایران هیچ‌کس نباید بالاتر از دیگران باشد و از این‌گونه رهبرانی که تنها به فکر خود هستند، وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: ای کاش برادر جوانم، سر افراشته نامداران و پشت نیرومند شیران را داشتی.

هوش مصنوعی: از شدت کینه‌ها و غم ناشی از پدر، بسیار ناراحت و گریان بودم و بر آن درد، مدت زمانی بدون هیچ تأثیری گذراندم.

هوش مصنوعی: حال باید برای برادر خود گریه کنم؛ زیرا نمی‌دانم که دشمن من کیست و دوست من کدام است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که از مسیر درست دور نشو و در کار خود دقت کن، زیرا خطا در این مسیر می‌تواند عواقب وخیمی داشته باشد.

هوش مصنوعی: کسی که در مسیر پایین‌تر حرکت می‌کند و همراه سپاه است، همان کسی است که نسل و خاندانی دارد و توانایی انجام کارهای دشوار را نیز دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی نمی‌داند این نیروها از کجا ریشه گرفته‌اند؛ آنها از ایران هستند و اگر بخواهند خود را جمع کنند، قدرت زیادی خواهند داشت.

هوش مصنوعی: از آن کوه که بی‌تردید جنگ را به همراه می‌آورد، زمان سران را به سوی خود می‌کشاند و تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: متاسفانه فرزند زاده‌ای از خاندان خسرو، به راحتی و بی‌ارزش، به باد رفت و از بین رفت.

هوش مصنوعی: اگر او قبل از این به مقام فرماندهی رسیده بود، به خاطر تقدیر و سرنوشت بدی بود که از طرف شاه کاوس به او داده شده بود.

هوش مصنوعی: وقتی که در دل نشسته است و می‌بیند خوابش می‌برد، اگر بی‌نوشیدن مشغول شود، ناگهان به سرعت به خواب می‌رود.

هوش مصنوعی: همه هنرها در نزد او وجود دارد، اما نکند که جان او به خاطر تاریکی و نادانی دچار مشکل شود.

هوش مصنوعی: وقتی این نامه را می‌خوانی، هر چه زودتر احساسات خود را کنار بگذار و به آرامش و خواب فکر کن.

هوش مصنوعی: به طوس برو و سبکی را که در آنجا هست دوباره به راه بنداز. به هیچ دلیلی از دستور و فرمان منحرف نشو و هیچ‌گونه نظری نده.

هوش مصنوعی: تو رهبری و فرمانده‌ی کسی هستی که کفش‌های زرین به پا دارد و با درفش کاویانی‌ها هم‌راهی می‌کنی.

هوش مصنوعی: گودرز با افتخار از آن جمع به تو پیشنهاد می‌کند که درباره کارها فکر کنی.

هوش مصنوعی: در جنگ و جدال عجله نکن و برای خواب و آرامش خود از مشروبات الکلی دوری کن.

هوش مصنوعی: در جنگ و نبرد، از ابتدا نباید به دنبال تند و سریع بودن باشی؛ باید تا زمانی که خسته نمی‌شوی، آرام و پیوسته پیش بروی.

هوش مصنوعی: در نبرد، تو باید همچون گیو، پیش رو باشی، چرا که با عظمت و شکوهی که داری، همچون چنگ پلنگ، باید خود را نشان دهی.

هوش مصنوعی: از هر طرف به جلو برو و خودت را آماده نبرد کن، مبادا که وسوسه لذت و جشن به سراغت بیاید.

هوش مصنوعی: فرستاده‌ای که از طرف شاه آمده بود، به او گفت: «از اینجا برو و وظیفه‌ات را انجام بده.»

هوش مصنوعی: با گذشت شب و روز، ما به هیچ مقصدی نخواهیم رسید و انگار برای هر خانه‌ای، اسب جدیدی وجود دارد.

هوش مصنوعی: فرستاده‌ای از طرفی با این علامت به نزدیک آن سرشناسان و سران آمد.

هوش مصنوعی: فریبرز نزد فردی رفت و نامه‌ای به او داد که نامهٔ پادشاه بود.

هوش مصنوعی: فریبرز از طوس و جنگجویان بزرگ درخواست کرد تا داستان‌های گذشته را برای او بازگو کنند و همگان را از کارهای زیاد و شگفت‌انگیزی که انجام داده‌اند، آگاه سازند.

هوش مصنوعی: سواران و جنگجویان آن منطقه، همانند گیو و گودرز، مردان شناخته‌شده و نامداری هستند.

هوش مصنوعی: وقتی آن نامهٔ پادشاه جهان خوانده شد، درختی تازه بارور شد.

هوش مصنوعی: بزرگان و دلاوران ایران همه به ستایش و قدردانی از شاه پرداختند.

هوش مصنوعی: طوس آن انسان بزرگ و محترم، پرچم را آورد که در آن کوس و فیل‌ها و کفش‌های زرین بود.

هوش مصنوعی: فریبرز را به نزد شاه بردند و گفتند که او به حق برای این مقام شایسته است.

هوش مصنوعی: هر سال برای تو خوشبختی و پیروزی آرزو می‌کنم و هر روز زندگی‌ات را مانند نوروز که پر از شادی و تازگی است، برایت نیکو می‌خواهم.

هوش مصنوعی: او رفت و با خود برد کسی را که سوار بر اسب بود و جنگجو و نظامی.

هوش مصنوعی: شاه از دشت جنگ به نزدیکی آمد و هیچ‌گونه درنگی نکرد.

هوش مصنوعی: زمین را در مقابل شاه بوسید و هیچ‌گونه تعارفی با خسرو نکرد.

هوش مصنوعی: پادشاه با زشت‌گویی خود به جمع کسانی که در طوس بودند، توهین کرد و آنان را خوار و سبک کرد.

هوش مصنوعی: سپس به او گفت: ای کسی که کمبود جسمی‌ات باعث شده که از گردن‌کشان نامت ببرند.

هوش مصنوعی: از فرمانروای پاک و عادل نباید بترسی، زیرا از دنیای فریبنده و ناپاک، شرم و ترسی به تو نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: نگفتم که به سمت راه بروی، اما تو رفتی و دل مرا به غم سپردی.

هوش مصنوعی: اولین بار که من به یاد تو افتادم، نژاد سیاوش را به یاد آوردم، که در آن زمان دچار کج‌رفتاری و نقصان شده بود.

هوش مصنوعی: برادر شجاع و باافتخار، کجا می‌توانی مانند او را در این دوران پیدا کنی؟

هوش مصنوعی: اگر کسی در میدان جنگ به تو نیاز داشته باشد و بخواهد کمکی از تو بگیرد، از او کناره‌گیری نکن و او را تنها نگذار.

هوش مصنوعی: بعد از اینکه از آن ستیزه‌گاه رفتی، تنها چیزی که برایت باقی می‌ماند، شادی و مهمانی خواهد بود.

هوش مصنوعی: تو در این شهر و دیار مقام مناسبی نداری، تو را نه باید در زندان و نه در بیمارستان دید.

هوش مصنوعی: تو در میان آزادگان جایی نداری، چرا که عقل و اندیشه‌ات در این جمع نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: شما لیاقت زنجیر و زندان را دارید و نه درخور تاج و قدرت و سلطنت.

هوش مصنوعی: نژاد منوچهر و ریش سفید تو امیدی برای زندگی من به ارمغان آورد.

هوش مصنوعی: اگر نه اینکه فکر بدی به سرت آمده، به تو دستور می‌دادم که از کنار تو دور شوم.

هوش مصنوعی: به جایی برو که همیشه در آن محبوسی، زیرا همان چیز باارزشی که تو را محافظت می‌کند، در آنجا وجود دارد.

هوش مصنوعی: او از پیش او را دور می‌کند و به او دستور می‌دهد که بند بند از دلش، شادی را بزداید.