هوش مصنوعی: پس از آن، مادرش به سرعت نزد او آمد و با محبت زیادی صورتش را می‌مالید.

هوش مصنوعی: او می‌گفت ای پادشاه معروف، که در سراسر جهان شناخته شده‌ای و درخشان و نیک‌سرشت و پاکدامن هستی.

هوش مصنوعی: در نزدیکی تو، فاصله‌ای که من با نفرات و جمعیت دارم، به چشم نمی‌آید.

هوش مصنوعی: روان من فدای تو باد. هر کس که به خاطر تو خوشحال شد، دلش آزاد و رها باد.

هوش مصنوعی: پس از آن، روشنک که پر از درد بود، چنین گفت: ای پادشاه، مرد آزاده.

هوش مصنوعی: جاه و مقام و بزرگی از آن کسی است که بر کائنات حکم می‌راند، کجاست آن شخص که به خاطر او جهان به چنین حالت مستقیمی قرار دارد؟

هوش مصنوعی: این بیت به شخصیت‌های معروف تاریخ و افسانه‌های ایرانی اشاره دارد، مثل خسرو، اشک و فرهاد، که هر کدام در داستان‌های حماسی و عاشقانه حضور دارند. این نام‌ها نماد عظمت و افتخار در فرهنگ ایرانی هستند و نشان‌دهنده قدرت و شهرت آن‌ها در سرزمین‌هایی مانند شهرزور است.

هوش مصنوعی: دیگر پادشاهان که در روز جنگ، سرانشان از شدت باد به زمین افتادند.

هوش مصنوعی: اگر تو همچون ابری تند و پرتابل باران ببارانی، گفتم که آیا از مرگ در امان هستی؟

هوش مصنوعی: به خاطر جنگ‌ها و نبردهای بسیار و ریختن خون، چه به تنهایی و چه با سپاه، انسان به شدت دچار تنهایی و انزوا شده است.

هوش مصنوعی: دنیا به تو اجازه می‌دهد که از مردم خود رازی را حفظ کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که دنیا را از بزرگ‌ترها خالی کردی، تاج سلطنت را از سر پادشاهی برداشتی.

هوش مصنوعی: درختی که کاشتی وقتی میوه می‌دهد، دل خاک را می‌بینم که تو را دلداری می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که بزرگان به زیر تاج آسمان رفتند، از سخنانشان به فراخنای درک و فهم رسیدند.

هوش مصنوعی: صندوق او را در زمین پنهان کردند، و جهان از چنین ترس و نگرانی بی‌بهره نیست.

هوش مصنوعی: از باد، برف را به سمت دم می‌برد؛ نه نشانه‌ای پیدا است و نه ظلمی آشکار.

هوش مصنوعی: هیچ راهی برای پرسش و جستجو وجود ندارد؛ نه فرودستی به این مقام دست می‌یابد و نه فرمانروایی.

هوش مصنوعی: همه خوبی‌ها باید در انسان وجود داشته باشد، از جمله جوانمردی، خوش‌خوری و شاد زیستی.

هوش مصنوعی: جز تو کسی را بهره و نصیبی نمی‌بینم، چه اگر کم‌ارزش باشی و چه اگر معروف و شناخته‌شده.

هوش مصنوعی: اگر نام بدی از تو باقی بماند، هرگز به آنجا نخواهی رسید و در بهشت خوشحال نخواهی بود.

هوش مصنوعی: اینطور است که در فرهنگ و تاریخ ما، داستان‌ها و شخصیت‌های بزرگ همیشه در یادها باقی می‌مانند. سکندر، با تمام قدرت و عظمتش، امروز نیز در گفتار و نثر ما زنده است و از او یاد می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی او سی و شش پادشاه را از بین برد، به این فکر کن که چه چیزهایی از دنیا در دستش است.

هوش مصنوعی: پیشرفت و شکوهی که شهرها زمانی داشتند، اکنون به مکانی پر از خار و علف هرز تبدیل شده‌اند.

هوش مصنوعی: او به دنبال چیزی رفت که هیچ‌کس هرگز نتوانست آن را پیدا کند، و سخن او در جهان باقی مانده است.

هوش مصنوعی: سخن باید به گونه‌ای باشد که پایدار بماند و خراب نشود، مانند برف و بارانی که بر خانه‌های قدیمی نمی‌ریزد.

هوش مصنوعی: از این مانع بزرگ عبور کردم و هرچه بهتر و نیکوتر است را برمی‌گزینم.

هوش مصنوعی: هرچند زمان بگذرد، اما نشانه‌هایی از ما برجا خواهد ماند.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که زنده بمانی و حتی اگر زبان هزاران نفر را داشته باشی، در نهایت روزی به خاک خواهی رفت و این پایان کار است.

هوش مصنوعی: دل پادشاه جهان شاد باد و از هر بدی دور باشد و جانش پاک و آزاد باشد.