نام ان بباک است

در کارنامگ ارتخشیربابکان امده

5- ud ka ō gyāg-ē rāmišn-ardaxšīr xwānēnd rasīd, mard-ē wuzurg-menišn banāg nām būd az spahān kē az dast ardawān wirēxt ēstād ānōh bunag dāšt, xwad abāg šaš pus was spāh ī gund ō nazdīk ī ardaxšīr mad.

و چون به جایی که «رامش اردشیر» خوانند، رسید، مردی بزرگ‌منش بناک نام بود از اسپهان که از دست اردوان گریخته بود، آنجا بنه داشت، خود با شش پسر و بس سپاه و گند به نزدیگ اردشیر آمد.

6- ardaxšīr az banāg hamāg tarsīd kū ma-agar-im *gīrēd ud ō ardawān abespārēd.

اردشیر از بناک همی‌ترسید که مگرم گیرد و به اردوان سپارد.

7- pas banāg ō pēš ardaxšīr mad ud sōgand xward ud abēgumānīh dād kū, tā zīndag bawēm xwad abāg frazandān framān-burdār tō bawēm.

پس بناک به پیش اردشیر آمد و سوگند خورد و ابیگمانی داد که تا زنده بوم، خود با فرزندان فرمان‌بردار تو بویم.

8- ardaxšīr huram būd ānōh rōstāg-ē rāmišn-ardaxšīr xwānēnd framūd kardan.

اردشیر خرم بود و آنجا روستایی که رامش‌اردشیر خوانند، فرمود کردن.

9- banāg abāg aswārān ānōh hišt xwad ō bār ī drayā šud.

بناک با سواران آنجا هشت و خود به دریابار  شد.

یکی نامور بود نامش سباک

ابا آلت و لشکر و رای پاک

که در شهر جهرم بد او پادشا

جهاندیده با داد و فرمانروا

مر او را خجسته پسر بود هفت

چو آگه شد از پیش بهمن برفت

ز جهرم بیامد سوی اردشیر

ابا لشکر و کوس و با دار و گیر

چو چشمش به روی سپهبد رسید

ز باره درآمد چنانچون سزید

بیامد دمان پای او بوس داد

ز ساسانیان بیشتر کرد یاد

فراوان جهانجوی بنواختش

به زود آمدن ارج بشناختش

پراندیشه شد نامجوی از سباک

دلش گشت زان پیر پر بیم و باک

به راه اندرون نیز آژیر بود

که با او سپاه جهانگیر بود

جهاندیده بیدار دل بود پیر

بدانست اندیشهٔ اردشیر

بیامد بیاورد استا و زند

چنین گفت کز کردگار بلند

نژندست پرمایه جان سباک

اگر دل ندارد سوی شاه پاک

چو آگاهی آمد ز شاه اردشیر

که آورد لشکر بدین آبگیر

چنان سیر سر گشتم از اردوان

که از پیرزن گشت مرد جوان

مرا نیک‌پی مهربان بنده‌دان

شکیبادل و راز داننده دان

چو بشنید زو اردشیر این سخن

یکی دیگر اندیشه افگند بن

مر او را به جای پدر داشتی

بران نامدارانش سر داشتی