هوش مصنوعی: سلام بر تو ای گوهر، که دریای انصاف و دیانت هستی. ذات پاک تو تجلی‌کننده صفات پروردگار عالمین است.

هوش مصنوعی: سلام بر تو ای کسی که به عرش رفته‌ای و جایی که هستی، تجلی‌گاه نقش پای خیرالمرسلین است.

هوش مصنوعی: سلام بر تو، ای کسی که تا روز قیامت عقل را به علم یقین و عمل را به عین یقین منتقل کرده‌ای.

هوش مصنوعی: فضیلت و بزرگواری تو به اندازه‌ای است که شاگردی بهترین انسان‌ها را نشان می‌دهد و دانایی تو به حدی است که مانند روح‌الامین خود را به عنوان معلم معرفی می‌کنی.

هوش مصنوعی: هر کاری که بخواهی انجام دهی ممکن است، زیرا در واقع قدرتی وجود دارد که می‌تواند به تو کمک کند. این قدرت مانند دستان تو در آستینت است و همیشه در دسترس توست.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه دل خود را به نیکی و معرفت رسا متصل نگه‌دارم، از نور هر سخن پربار و محکم بهره گرفتی.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌تواند تو را بشناسد، زیرا تشخیص دادن تفاوت رنگ و بوی یاسمین از خود یاسمین کار سختی است.

هوش مصنوعی: اگر دو جهان از فضل تو انکار کنند، جای نگرانی نیست، زیرا قرآن روشن گواهی بر عدل و فضل توست.

هوش مصنوعی: هر روز و شب به جستجوی تو می‌پردازد و در هر جا نشانه‌ای از خوشبختی و زیبایی را می‌جوید که با شاهکار آفرینش و زیباییش در هم آمیخته است.

هوش مصنوعی: اگرچه دو عالم مانند ابری شود، اما نور آفتاب و فیض آن هرگز کم نمی‌شود؛ حتی اگر روزها در زمین ابری باشند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به تو علاقه‌مند است، چه دشمن باشد و چه دوست، تو به نوعی در دلش تأثیر گذاشته‌ای و زیبایی‌ات را در وجودش حک کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر به دشمنی نیکی کنی، بی‌فایده است که از آن سخن بگویی. تو باید رحم و مهربانی را بر همه جهانیان منتشر کنی.

هوش مصنوعی: هر کسی که در هر لحظه با رسول‌الله همراه باشد، در راه اتحاد با او نیز در حقیقت رسول‌الله است.

هوش مصنوعی: یعنی ای کسی که در تنهایی‌ام هم مایه آرامش منی و هم راهنمای من، بگذار دو جهان در نظرم بی‌ارزش باشد؛ زیرا هیچ‌کس جز تو، برای من از اهمیت برخوردار نیست.

هوش مصنوعی: عشق و محبت مانند نوری هستند که بر چهره صبح می‌تابند. اگر عشق نباشد، صبح نیز به خوبی نمایان نمی‌شود و زندگی بی‌عشق معنایی ندارد. در حقیقت، وجود عشق باعث روشنایی و زیبایی زندگی می‌شود.

هوش مصنوعی: دانش من از طریق نعمت علم تو به دست آمده است و عقل من از نور اندیشه‌ات بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: اهل دانش و خرد هر لحظه بر سر شیرینی صحبت‌های تو جمع می‌شوند و همچون مگس، به تماشای زیبایی‌های آن مشغولند.

هوش مصنوعی: از آغاز خلقت، تو به عنوان شخصیتی بزرگ و ایوانی، در صفی از عزیزان ایستاده‌ای. نیز در این مسیر، مانند سوارکارانی که بر روی شترانی از فرشتگان سوارند، صدای زنگ‌های درخشان ستاره‌ها را می‌شنوی.

هوش مصنوعی: در سرزمین تو، هر چیزی به اندازه‌اش اهمیت دارد و کسی نمی‌داند که این اندازه‌گیری چه معیاری دارد. در واقع، به نظر می‌رسد که این تعریف بر اساس یک معیار غیرواقعی و بی‌معنا است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دنیا زیبایی‌های تو را ببیند، حالش به گونه‌ای می‌شود که انگار گلستانی را در قفس دیده است.

هوش مصنوعی: بر روی گنبد آسمان به گونه‌ای است که گاهی پرنده‌ای که در آشیان خود می‌نشیند، روی آن قرار می‌گیرد و از دست چمن برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: اگر روزگار بهشت عدن را نابود کند، عاشقان هنوز هم در همین بهشت، آن زیبایی و لذت را خواهند داشت.

هوش مصنوعی: من فقط می‌خواهم در مسیر تو باشم و بهشت را نمی‌خواهم، زیرا عاشق فقط نیاز دارد به جایی که محبوبش در آن است.

هوش مصنوعی: از تو می‌خواهم که مرادم را در این راه برآورده کنی. هرچند که به نظر می‌رسد که آسمان، راه را بر من بسته است، اما من همچنان تلاش می‌کنم.

هوش مصنوعی: سرزنش کردن آسمان کار ناپسندی است، اما از همین سرزنش می‌توان به فریاد تو که پشتیبان و یاور هستی، اشاره کرد.

هوش مصنوعی: من آن‌قدر از محبت و لطف تو پرامید هستم که در این مسیر، تا ابد احساس امنیت کنم و از مشکلات زندگی در امان بمانم.

هوش مصنوعی: تو که چون خورشید از خاک سرزمینت درخشانی، آسمان به خاطر وجودت از شن‌های بیابان تو ستاره‌ها را یافته است.

هوش مصنوعی: تا روز رستاخیز، به برکت و اثر شمشیر تو، شاهدان پیروزی و موفقیت، جمال و زیبایی یافته‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ام به خاک درگاه تو می‌افتد، تابش آفتاب خاک من را تا ابد به طلا تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: معدن‌های گران‌بها از درگاه تو سرشار شده‌اند و ظرف آبرو با دُرهای تو پر شده است، همچنین از محل تو، سنگ‌های قیمتی و ارزشمندی به دست آمده‌اند.

هوش مصنوعی: عمرهای طولانی در کنار درگاه تو گذرانده‌اند تا به آب کوثر برای بهشت خود دست پیدا کنند.

هوش مصنوعی: آسمان به دور تو پر از نور و روشنایی شده است و در نهایت، از درخشش یاد تو، به خورشیدی نورانی تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: آسمان به زراعت و تلاش تو نگاهی کرده و مانند قطره‌ای شبنم که در دشت سبز پیدا می‌شود، دریایی از رنگ سبز را در آنجا یافته است.

هوش مصنوعی: هر بار که دریا گوهرش را سنجیده، درخشش لؤلؤ نجف را به یاد می‌آورد و به مقایسه می‌نشینند. اما گویی خود را در مقایسه با جرم و سایه‌ی مه، کم‌نور و کدر یافته است.

هوش مصنوعی: جایی که در آن قدرت و ثروت وجود دارد، مکانی است که آرزوهای آسمانی برآورده می‌شود و افراد آنجا به طور مکرر آرزوهایشان را به دست می‌آورند.

هوش مصنوعی: قطره‌ای از دریا ممکن است به اندازه‌ای بزرگ باشد که حتی جهان بزرگ را در خود جای دهد.

هوش مصنوعی: من از نعمت تو بهره‌مند می‌شوم و مانند آهنی که در فرایند تربیت و شکل‌گیری تبدیل به شمشیری با استعداد و خاصیت می‌گردد، خود را تربیت می‌کنم.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر نعمت‌های تو پر از خیر و برکت است، اما من چرا باید خواسته‌هایم کمتر از آنچه که می‌خواهم باشد؟

هوش مصنوعی: اگر همیشگی قضا را ببینی، دیگر نمی‌توانی با دست خودت به حقیقت نگاه کنی. در این حالت، آنچه که به عقل کل مربوط می‌شود، درک نمی‌شود و عقل از درک حقیقت ناتوان می‌ماند.

هوش مصنوعی: از افزایش و بزرگی و مقام تو، که همان مقام پیامبر است، مانند مروارید در دریا، تو نیز با ارزش و با صفا هستی و به مانند نمکی بر سفره پیامبر، در کنار او می‌درخشی.

هوش مصنوعی: اگرچه بر پیامبر چندین آیه نازل شده، اما ذات تو خود نشانه و آیه‌ای از عظمت پیامبر است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در زمان پیامبر، با وجود امام علی (ع) که امیرالمؤمنین بود، فرمانی صادر شده که به نوعی به تسلیم و پذیرش پیام الهی اشاره دارد. در واقع، با وجود مقام والای علی (ع) در آن دوران، بر اعلام و تسلیم در برابر حق تأکید شده است.

هوش مصنوعی: درخت رسالت پیامبر به برکت وجود تو، همیشه سرسبز و پرثمر است، ای وجود کامل تو که مانند آب زلال و جاری است.

هوش مصنوعی: تو هیچ چیزی از دریاچه‌ی دانایی باقی نگذاشتی، همان‌طور که وقتی زبانت را به سوی خواسته‌ها دراز کردی، نتوانستی از شیرینی کلام مصطفی بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: مصطفی به خوبی ارزش و مقام تو را می‌شناسد و این را می‌داند که در هیچ‌کدام از این دو جهان کسی به اندازه تو قدر و ارزشش را نمی‌داند.

هوش مصنوعی: قول و سخن تو همچون سخن پیامبر است و عمل تو همان عمل خداوند محسوب می‌شود، زیرا که دست قدرت اصل و ریشه‌اش از حق است و زبان تو نیز زبان پیامبر است.

هوش مصنوعی: چشمان حقیقت بین تو همیشه به روشنی روشن خواهد بود، زیرا تو از ابتدا روح جهان را در خود داشتی.

هوش مصنوعی: ای کاش قدرت و زیبایی جان پیامبر در تو بود. هیچ‌کس از پیروان مصطفی به این مقام نرسید.

هوش مصنوعی: ای کسی که بدنت از روح همه انسان‌ها پاک‌تر است، لطفاً از جسم خود به ما ببخش، به درستی که جان تو به واسطه جان پیامبر (مصطفی) است.

هوش مصنوعی: خاندان پیامبر اسلام به عنوان حمایت و پشتیبانی من کافی است، ای وجودم، جانم را به خانواده پیامبر فدای می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر تو با نیت و اراده‌ات به من نگاه کنی، بازوی من می‌تواند قدرت فلک را بشکند.

هوش مصنوعی: اگر نگوییم که فدای تو شوم ای امیر مؤمنان، پس در ستایش تو چه باید بگویم ای امیر مؤمنان؟

هوش مصنوعی: آنکه جلوه‌گاه و نشانه‌اش، رد پایش است، عرش (قدرت و مقام) را زیر پا می‌گذارد، تو ای امیرالمؤمنین.

هوش مصنوعی: نفس و روح و بدن چه ارزش دارند، مال و خانواده و همسر چه فایده‌ای دارند، تو برای من عزیزتر از همه این‌ها هستی، ای امیر المؤمنین.

هوش مصنوعی: هر آنچه که به عنوان رحمت و برکت الهی شناخته می‌شود، تنها تفسیر و نمادی است از دعای تو، ای امیرالمؤمنین.

هوش مصنوعی: هرچند که در زندگی ممکن است انسان ها سختی‌ها و خفت‌های زیادی را تجربه کنند، اما اگر وجود خود را به سنجش و ارزیابی بگذارند، به ارزش والای نعمت‌های تو، ای امیرالمؤمنین، پی خواهند برد.

هوش مصنوعی: آب در هر سو طوفان به راه می‌اندازد، چون باران سخاوت را می‌بارد، ای امیرالمؤمنین.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که اندازه‌گیری‌های ظاهری و ساختارهای دنیوی در برابر مقام و مقام رفیع امیرالمؤمنین به هیچ وجه نمی‌تواند او را به خوبی مقام و منزلت او توصیف کند. در واقع، جایگاه او فراتر از هر اندازه‌گیری ظاهری است و یگانه است.

هوش مصنوعی: اگر به میدان نخستین برگردی، تا ابد پشت‌سرت قرار خواهند داد، ای فرمانرواي مؤمنان.

هوش مصنوعی: در نگاه هر برگ سبز، آسمانی جدید و زیبا وجود دارد؛ همان‌طور که در زمین، بزرگی و عظمت تو ای امیر مؤمنان نمایان است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند عظمت و بلندای واقعی عرش الهی را درک کند، مگر اینکه به دروازه ملک و سلطنت تو یا امیرالمؤمنین برسد.

هوش مصنوعی: دست نامناسب و کوتاه من از دامان وصال تو چگونه می‌تواند باشد؟ نمی‌دانم به جای تو چه بگویم یا چه کنم، ای رهبر مؤمنان.

هوش مصنوعی: هر لحظه‌ای که بدون تو زندگی کنم، حس مرگ را تجربه می‌کنم. من برای تو زندگی می‌کنم یا ای امیرالمؤمنین.

هوش مصنوعی: عرش به معنای بلندی و عظمت است و در اینجا به عنوان درگاهی برای ورود به بارگاه الهی توصیف شده است. در واقع، این بارگاه به قدری بزرگ و مهم است که به اوج آسمان مرتبط می‌شود. همچنین اشاره به این دارد که اصل و پایه وجود انسان (چینه اول) چیزی فراتر از دنیا و چرخ دنیایی است که ما در آن زندگی می‌کنیم. این به نوعی بیانگر برجستگی و والا بودن مقام انسانی در مقایسه با دنیای مادی است.

هوش مصنوعی: میزبان شما، خود می‌داند که چگونه به مهمانانش خوش‌آمد بگوید و سفره‌ای برای آنها بچیند. آنچه در سفره شماست، به قدری نعمت و لذت دارد که بهشتی را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: نکنید که آفتاب برمی‌خیزد و نگوید که صبح نزدیک است، چون صبح و روشنایی متعلق به شماست.

هوش مصنوعی: ابرها نشانه‌ای از سفر شما به راه افتاده‌اند و آسمان ابری که به وسیله دریای مهربانی شما شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: پرورش و رشد موجودات به دست شماست؛ بهشتی ساخته‌اید که در آن، گل‌ها و آب‌های جاری تحت فرمان شما هستند.

هوش مصنوعی: هنگامی که ارکان آسمان‌ها بر اثر زوال و نابودی متزلزل شوند، تنها آسیبی به شما نمی‌رسد و شما در امان هستید.

هوش مصنوعی: قرآن در توصیف شما بسیار گویا و روشن است و همه نام‌های آسمانی نیز برای شما شایسته‌اند.

هوش مصنوعی: سرنوشت کائنات به شما مربوط می‌شود و هر آنچه به عنوان علم قضا شناخته می‌شود، نام شما را یدک می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر خورشید دوباره طلوع کند و ماه هم شکافته شود، چه اهمیتی دارد؟ آسمان از ابتدا تحت فرمان شماست.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه بهشتیان در جدال برای افتخار و بزرگی هستند، اما در نهایت حق با نگهبانان شماست.

هوش مصنوعی: کمک و نیکی به فیض کاشی از سوی فیاض ارکنی جایز است، زیرا او نیز یکی از وفاداران و پیمان‌داران شما به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: در خیابان شما، نفس از ناله‌ها بند نمی‌آید، چون اگر کسی نتواند ستایش کند، شعرخوان شماست.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم از شما کمکی بگیرم، دور نیست زیرا دردی که من دارم به نوعی درمانی برای شماست.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که برای درمان دردهای عاطفی، نمی‌توان فقط به معشوق یا عشق اتکا کرد. در حقیقت، وجود درد و رنج در عشق الزامی است و این دردها به نوعی از درمان نیز مهم‌تر هستند. یعنی عشق به تنهایی نمی‌تواند درمانگر باشد و پذیرفته است که تحمل درد جزئی از تجربه عشق است.

هوش مصنوعی: در هنگام وداع، صبر و شکیبایی از دل می‌روند و سلامی به تو، ای صبر و آرامش دل و جان، می‌فرستم.

هوش مصنوعی: اگر از درخت دولت نتیجه‌ای که دل می‌خواهد به دست نیاید، اگر هم به دست آید، به خاطر خواسته‌ای نادرست و نامشروع خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی دل از زمین بلند می‌شود، دیگر به پایین بازنمی‌گردد. زیبایی و شکوهمندی این کبوتر هیچ‌گاه بر این بام تاب نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به درگاه نجف توجه داشته باشد، چه فایده‌ای دارد، وقتی که روح او در کنار جسم پاکش قرار ندارد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم این سرزمین را از کجا آورده‌اند، زیرا هیچ مکانی جز حرم در قدردانی و احترام به این اندازه شبیه نیست.

هوش مصنوعی: در هیچ زمینه‌ای نمی‌توانم ارتباطی بین او و نجف پیدا کنم، و در مقابل تمام بهشت‌ها، همه چیز را با عقل خود سنجیدم و بررسی کردم.

هوش مصنوعی: نوح سوار بر کشتی شد و به اینجا آمد، و آدم از بهشت خارج شد تا اینجا جا و مقام بگیره.

هوش مصنوعی: اگر کعبه و نجف در برابر عقل به تصویر درآمده و مقایسه شوند، عقل نمی‌تواند تشخیص دهد که این کعبه است یا نجف، چون برایش به یکسان جلوه می‌کنند.

هوش مصنوعی: من از کوی تو بازگشتم و تو را زیارت کردم، اما روح من همچنان مانند پرنده‌ای در حرم تو به دور تو پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: خدا نکند که این آخرین دیدار ما در نزدیکی شما باشد، بلکه دعا می‌کنیم که بارها و بارها به شما برگردیم تا روز قیامت.

هوش مصنوعی: من از کوی تو با دل پر از درد و غم بیرون رفتم، اما در مسیر محبت هیچ کس نمی‌داند این حال و وضع مرا چه می‌نامند.

هوش مصنوعی: من صبح زود به درگاه تو آمدم و حالا که شب است، می‌روم. اما باز هم می‌دانم که صبح به درگاه تو خواهد گشت.

هوش مصنوعی: هر کسی که برای ورود به دربار تو سرش را به خاک بگذارد و زمین را ببوسد، دیگر هرگز زیبایی چهره‌اش را نخواهد دید و همیشه در مشکلات خواهد ماند.