هوش مصنوعی: ای بلبل، گاه‌گاهی با نغمه‌های دل‌انگیزت ما را شاد کن؛ اگر در لحظه‌ای نمی‌توانی از ناله‌ات فرار کنی، حداقل یک فریاد بزن و ما را به حال خود درآور.

هوش مصنوعی: هر مشکلی یا غمی که داریم، مانند بندهایی است که ما را اسیر کرده‌اند. در این میان، ما به دنبال آزادی و رهایی از این گرفتاری‌ها هستیم و تمنا داریم که کسی بیاید و ما را نجات دهد.

هوش مصنوعی: ما به یاد تو نیستیم، پس نیازی نیست که همیشه خودت را دچار زحمت کنی. اگر به فراموشی سپردیم، گاهی هم به یاد ما باش.

هوش مصنوعی: دل برای چه افسرده شده وقتی که بزم حقیقت آنقدر فراوان است؟ ای عشق، ما را از شاگردی خارج کن و به ما آموزش ده.

هوش مصنوعی: روحی سبک و آزاد به عرش و عروج می‌رسد، اما این ناتوانی که داریم، به بال پرواز ما کمک کن ای نفس، تا ما نیز به اوج برسیم.

هوش مصنوعی: دل سپردن به ناکامی، شوخی محبت را می‌طلبد. دیگر خرابکاری بس است، ای آرزو! ما را آباد کن.

هوش مصنوعی: من در آرامش و آسودگی هستم و از تو، ای دادرس، می‌خواهم که بخشی از غم و اندوهی که بر دوشِ صیاد قرار دارد را به من عطا کنی.