هوش مصنوعی: علاقه‌ام به محبوبم آن‌قدر عمیق است که حتی گل و باغ هم نمی‌توانند آن را درک کنند. دل من شوق زندگی دارد، اما چشمم نمی‌داند چطور زیبایی او را ببیند.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم حال خود را بگویم، زیرا در این سرزمین کسی نیست که بتواند درد دل ناگفته را بفهمد.

هوش مصنوعی: گاهی در چشمم جایی دارد، گاهی در قلب تنگم، اما آن انبوه گل نمی‌داند که در دامنم جایی ندارد.

هوش مصنوعی: ای گل زیبا! در آغوش من آرامش داشته باش، چون اگر تو در کنارم باشی، دیگران که آرزوی داشتن تو را دارند، نمی‌توانند تو را بچینند و از زیبایی‌ات بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس بهتر از من نمی‌تواند احساسات و اشاره‌های خاصی که در نگاه تو نهفته است را درک کند، و هیچ‌کس مانند من از معنای پنهان ابروان تو خبر ندارد.

هوش مصنوعی: دل عاشق یا در آب اشک خود می‌میرد یا در آتش عشق، اما هرگز نمی‌تواند بپذیرد که به خاطر خود بمیرد.

هوش مصنوعی: من از عطر و زیبایی گلزار وصال او به قدری راضی و شادابم که این مور، به خاطر ناتوانی‌اش، نمی‌تواند دانه‌ای از خرمن را ببیند و درک کند.