هوش مصنوعی: آیینه که از سنگ ساخته شده بود، تو را دید و نرم شد. سپس با درخشش چهره‌ات، مانند آفتاب روشن گردید.

هوش مصنوعی: در آغاز روزگار، زیبایی تو همچون شعله‌ای درخشنده به آسمان تابید و همان شعله به عنوان آفتاب شناخته شد.

هوش مصنوعی: نرگس جوری به تماشای تو می‌نشیند که انگار چشمت همیشه بیدار و هوشیار است و به خاطر من حتی خوابش هم نمی‌برد.

هوش مصنوعی: ای دل، برای حفظ ظاهرت بیشتر تلاش کن؛ زیرا زیبایی‌ای که وجود ندارد، فقط به نقاب اختصاص داده شده است.

هوش مصنوعی: با نگاه پرمهر تو که به نوشته‌های من انداختی، تمام اشعارم برگزیده و بی‌نظیر شد.