هوش مصنوعی: با دیدن آن چهره‌ی زیبا، می‌توان به روشنی و به تابش خورشید فکر کرد و از آن لب‌های شیرین، می‌توان به یاد طعم شیرینی‌ها افتاد.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو مانند گل درخشان باشد، حتی چراغ هم می‌تواند از رنگ گل روشنایی بگیرد.

هوش مصنوعی: می‌توان با بوسه‌ای از آن لب فریفته شد، و با این خیال که به آب کوثر دست یافته‌ایم، خیال‌پردازی کرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند یک گره از آن زلف خوش‌باور را باز کند، می‌تواند دو عالم را عطرآگین کند.

هوش مصنوعی: لب‌های تو همچون قند هستند و سخن گفتن با تو را می‌توان بارها و بارها تکرار کرد، زیرا هر بار که با تو صحبت می‌کنم، لذت آن تکرار می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر مانند جواهر در خون غوطه‌ور شوی، می‌توانی در آب شنا کنی، و نیز می‌توانی با خنجر کار کنی.

هوش مصنوعی: در کوی عشق، چهره‌ام نشان می‌دهد که در این مکان می‌توان خاک را به طلا تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: اگر در روز قیامت، شب وصال تو هم باشد، می‌توان از درد دوری و فراق شکایت و ناله کرد.

هوش مصنوعی: اگر هدف از جدایی و دوری، کشتن من است، دیگر چه نیازی به فکر کردن به چیز دیگری داریم؟