هوش مصنوعی: هیچ‌کس از درد زخم خنجر چشمان معشوق نمی‌کاهد، تا وقتی که زهر نگاهی که او به چشمان دیگران می‌اندازد، درمان نشود.

هوش مصنوعی: در طول شب، چشمان من به قدری اشک می‌ریزد که مانند ستاره‌ای در آسمان، نمی‌تواند از دامن من جدا شود.

هوش مصنوعی: به جز راهنمایی محبوب که همچون خضر، آشامیدنی از لعل او دارد، هیچ تشنه‌ای نمی‌تواند به چشمه حیات دسترسی پیدا کند.

هوش مصنوعی: بخت آن کس کجا می‌رود که برای شکار به سراغ دامن کسی برود که هیچ تلاشی برای نزدیک شدن به او نمی‌کند.

هوش مصنوعی: گل بیقرار در دلش آرزوی پرواز دارد، اما در قفس اسیر شده است و هیچ‌کس او را به باغ سرسبز منتقل نمی‌کند تا بتواند آزادانه زندگی کند.

هوش مصنوعی: وقتی دل از شدت عشق و دیوانگی فریاد می‌زند، مجنون من که نمی‌تواند راهی به بیابان پیدا کند!

هوش مصنوعی: این بیت به این مفهوم اشاره دارد که تا صبح خاطر و دل من به فکر و یاد موهای پریشان او مشغول است و حتی یک شب هم خواب آرامی ندارم.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم در بازار عشق به دوستی که هیچ‌کس از او دین نمی‌گیرد و ایمان نمی‌آورد، حاضر شوم؟

هوش مصنوعی: در هر لحظه، خطرهای زیادی در کمین من وجود دارد و ایمان من به دین، مانند زاهدی است که شیطان نمی‌تواند او را فریب دهد.

هوش مصنوعی: مور می‌داند که زبان سلیمان چیست، اما نمی‌تواند به مهمانی سلیمان برود.

هوش مصنوعی: عزیزان، چه شده است که با وجود تمام خوبی‌ها و مهربانی‌ها، هنوز هم هیچ تأثیر و احساسی از قم به اصفهان نمی‌رسد؟