هوش مصنوعی: ای فرزند، به حالت آسمان‌ها زیاد تکیه نکن، زیرا در مسائل زندگی، مانند سیل، مصالح و دیوارها به زودی فرو می‌ریزند و از بین می‌روند.

هوش مصنوعی: بار سنگین وابستگی و درد بسیار، بر دوش این انسان ناتوان تا کی باید تحمل شود؟ چرا مثل الاغ این بارها را حمل می‌کنی؟

هوش مصنوعی: عمر انسان به سرعت در حال گذر است و هیچ فایده‌ای از آن نصیب نمی‌شود؛ مانند یوسف که در برابر کاروان، هیچ نقشی نخواهد داشت. در این بازارها، هر لحظه گذشت زمان به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: ای پسر، بر زمین اعمال خود آب بپاش؛ چراکه اشک‌هایت می‌تواند روزی بی‌خبر از دل این کاشانه‌های خاری، گلی را برویاند.

هوش مصنوعی: چرخ و اجزای طبیعت، ای نیکو، مدتی است که بی‌پایه و بنیاد تو بر سر ما سایه افکنده‌اند و در نهایت، این دیوارها بر سر ما فرود می‌آید.

هوش مصنوعی: این برج‌های آسمان هر یک مانند کشتی‌هایی هستند که در دریا غرق شده‌اند و ستاره‌ها و سیارات بر روی آن‌ها به مانند میخ‌هایی کوبیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: این مکان، محل دین و قوانین الهی است و همچون خانه‌ای برای درمان بیماران به شمار می‌آید. در اینجا پزشکان و پیامبران علم و عمل را به کار می‌گیرند تا به درد و رنج بیماران رسیدگی کنند. این عقل و جان انسان‌هاست که با مشکلات روبه‌رو می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به دنیا نگاه کنی و اشاره‌ای به زندگی آینده‌ات داشته باشی، متوجه می‌شوی که در واقعیت زندگی، لحظات خوب و بد، هر دو وجود دارند. هر حالتی که به وجود می‌آید، ممکن است به صورت ناگهانی تغییر کند.

هوش مصنوعی: ای نور افشانی که چهره‌ات را در پس این پرده پندارها نشان دادی، اگر خودت در میان این موانع نبودید، حقیقت زیبایی‌ات را به وضوح نمایان می‌کردی.