هوش مصنوعی: اگر به نحوه بیان ما توجه کنید، انگار آتش از ما زبانه می‌کشد، چنانکه حرف‌های ما مثل شعله‌ای در دهانمان می‌رقصد.

هوش مصنوعی: از تصویر چهره‌ات، دو قدم در سرزمین عشق، نشانه‌های بهار را به رنگ پاییز خود ریخته‌ام.

هوش مصنوعی: امشب که درباره زیبایی تو صحبت می‌کردیم، هیچ کس به اندازه شمع که در سکوت به سوختن و روشنی خود ادامه می‌دهد، همدل و دلسوز نبود.

هوش مصنوعی: زمانی که نظیر قلم‌شکنان، تنها به توصیف زلف زیبایی بپردازیم، از زبان ما حقیقتی به میان نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به خاطر ضعف‌اش نمی‌تواند به ما نزدیک شود؛ تنها زمانی که آواز ناله سر می‌دهد، می‌توانی نشانی از ما پیدا کنی.