هوش مصنوعی: در دستانم شیشه‌ای دارم و در دامنم سنگی است. شب تاریک است و راه نیز تنگ و باریک است و قدم‌هایم سست و ناتوان.

هوش مصنوعی: این شعر بیان کننده ناپایداری و دشواری رسیدن به مقصود و آرزوهاست. شاعر از اینکه انسان چگونه می‌تواند به هدف‌هایش برسد، ناامید است و تاکید دارد که تا زمانی که عشق و رابطه عمیق با معشوق وجود نداشته باشد، دستیابی به مطلوب ممکن نیست. این نشان‌دهنده اهمیت عشق و ارتباطات عاطفی در زندگی است.