فایز » ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دگر از نو نوای نی بلند است</p></div>
<div class="m2"><p>مگر چون من زهجران گله مند است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چو فایز ناله اش بی موجبی نیست</p></div>
<div class="m2"><p>کسی دور از نیستانش فکنده است</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 9665 - فایز » ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۶۱

شمارهٔ ۶۲

دگر از نو نوای نی بلند است
مگر چون من زهجران گله مند است
چو فایز ناله اش بی موجبی نیست
کسی دور از نیستانش فکنده است

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر درباره‌ی صدای نی صحبت می‌کند و احساس تنهایی و طرد شدگی خود را ابراز می‌کند. او اشاره می‌کند که ناله‌اش بی‌دلیل نیست و نشان از غم و دوری از نیستان دارد؛ جایی که می‌تواند به آرامش برسد. فایز، شاعر، به این موضوع اشاره می‌کند که احساس دل‌تنگی و گله‌مندی او از جدایی و فراق است.

شمارهٔ ۶۰

شمارهٔ ۶۱

هوش مصنوعی: دیگر صدای نی بلند شده است، اما مانند من از جدایی و دلتنگی شکایت نمی‌کند.

دگر از نو نوای نی بلند است

مگر چون من زهجران گله مند است

هوش مصنوعی: فایز به دردی بی‌دلیل می‌نالد و این نشان می‌دهد که کسی او را از محفل دوستانش و از جایی که متعلق به اوست دور کرده است.

چو فایز ناله اش بی موجبی نیست

کسی دور از نیستانش فکنده است

شمارهٔ ۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده