فصیحی هروی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ  ۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هرگز مباش آتش سوزان سپند باش</p></div>
<div class="m2"><p>خود را بسوز و دفع هزاران گزند باش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون شعله سر مکش که برآرند از تو دود</p></div>
<div class="m2"><p>شو خاک راه و در دو جهان سربلند باش</p></div></div>

شمارهٔ  ۵۰

هرگز مباش آتش سوزان سپند باش
خود را بسوز و دفع هزاران گزند باش
چون شعله سر مکش که برآرند از تو دود
شو خاک راه و در دو جهان سربلند باش

هوش مصنوعی: این بیت شعر به انسان توصیه می‌کند که خود را فدای دیگران کند و به جای آسیب زدن به دیگران، به خوشبختی و آرامش خود بپردازد. شاعر به فرد می‌گوید که مانند آتش سوزان نباشد که دیگران را می‌سوزاند و خود را هم نابود می‌کند، بلکه باید مانند خاک نرم و خُود را فدای خیری کند تا در دنیا آبرو و اعتبار بالایی داشته باشد. به عبارت دیگر، باید در دو جهان از نظر اخلاقی و انسانی سربلند شود.

شمارهٔ  ۴۸

شمارهٔ  ۴۹

هوش مصنوعی: هرگز مانند آتش سوزان نباش؛ بلکه خود را مانند آتش سپند بسوزان و با این کار، از بسیاری مشکلات و آسیب‌ها جلوگیری کن.

هرگز مباش آتش سوزان سپند باش

خود را بسوز و دفع هزاران گزند باش

هوش مصنوعی: هرگز خود را نابود نکن و اجازه نده که دیگران از تو استفاده کنند؛ بلکه باید با عزت و شرافت در زندگی بوجود بیایی و در هر دو جهان، چه دنیوی و چه اخروی، سرفراز و با افتخار زندگی کنی.

چون شعله سر مکش که برآرند از تو دود

شو خاک راه و در دو جهان سربلند باش

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده