هوش مصنوعی: ای کسی که با روشنایی حقیقت، چراغ وجودت روشن شده و بخاطر خجالت، چهره‌ات را از دید پنهان کرده‌ای.

هوش مصنوعی: چراغ خوشی ما را روشن کن، از آن گیاه تازه و آشنای با Gesicht دلنشین.

هوش مصنوعی: این جوهر آشنا که با هر نفسی در آمیخته است، به مانند دوستی است که در هر برخورد مانند یک چهره آشنا به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: به اندازه ده گل، بوی خوشی که از دماغم به مشام می‌رسد، همانند بوی زلف دوست زیباست.

هوش مصنوعی: از آتشی که هر زخمی که روی آن بیفتد، دود برمی‌خیزد، چشمی به زمزمه‌ی دعایی دارد.

هوش مصنوعی: به دور چهره زیبا، صد حلقه موهای زلفی که همچون عطر عنبر خوشبو هستند، آویخته است.

هوش مصنوعی: از دل عاشقانی که دل‌مشغولی‌شان باعث شده آه‌هایشان بسیار سنگین و پرمعنا شود.

هوش مصنوعی: در چشمه‌ی صداقت، شست‌وشو کرده و سپس به‌سوی لبان زیبا می‌رود.