هوش مصنوعی: کتابی از سوی حضرت سیفا رسید که نه تنها یک کتاب ساده بود، بلکه مانند دریایی پر از جواهرات و ارزش‌ها بود.

هوش مصنوعی: سخن از کتابی است که همچون ماهی در آسمان می‌درخشد و در آن هر نور و زیبایی، به مانند قمر می‌درخشد.

هوش مصنوعی: برای درک آزادگی و راز و رمز آشنایی، هر جزئی از آن می‌تواند دنیای جدیدی را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به وصف یک کتاب می‌پردازد که دارای ارزش و مقام بالایی است. همچنین به وفاداری و صداقتی اشاره دارد که در زیر پر این کتاب وجود دارد. به نوعی می‌توان گفت که کتاب مورد نظر دارای ویژگی‌های خاص و ارزنده‌ای است که آن را از دیگر کتاب‌ها متمایز می‌کند.

هوش مصنوعی: هرگاه به کلمات او نگاه می‌کنم، همچون مستی که در عالم خواب و بی‌خبر از خود است، غرق در جذابیت و زیبایی آن‌ها می‌شوم.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم به پای او نزدیک شوم و چشم‌هایم را به زمین بزنم، زیرا هر مژه‌ام به خاطر عشق و نگاه به او می‌لرزد و پر از احساس است.

هوش مصنوعی: گل‌های تازه‌ای که بر روی درختان کلمات و معانی شکوفه زده‌اند، ناشی از درد و رنج عمیق دل ماست.

هوش مصنوعی: فکر می‌کردم که عطر این گل‌ها از گلستان محبت است، اما وقتی بوی گلستان دیگری را استشمام کردم، متوجه شدم که فرق دارد.

هوش مصنوعی: دوست با خط زیبا و دلنوازش شبیه است به اینکه وقتی آن را در جانم حس می‌کنم، مانند نیشتر دردآوری است.

هوش مصنوعی: هر نسیمی که از آن باغ می‌وزید، از نسیم صبح زود هم نیرومندتر و جسورتر بود.

هوش مصنوعی: بیت به این معنا است که به احترام و ارادت به فهم و عقل شما، مانند خاک پای شما، جان من نیز بی‌نور و بی‌رمق است.

هوش مصنوعی: درد و غم من به قدری عمیق است که انگار سر و نازک من را به پای تو می‌سپرند، در حالی که بدون توجه به تو، همیشه در گرفتاری و مشکل بوده‌ام.

هوش مصنوعی: در ذهن من همچون آتش شعله‌هایی وجود دارد که از آن هزاران نار گلگون و داغ برخاسته است.

هوش مصنوعی: از دی‌ماه که فاصله گرفته‌ام آنقدر غمگین و افسرده‌ام که انگار روح و احساس من، سرد و مرطوب شده است.

هوش مصنوعی: این آتش که تو به من می‌زنی، مرا به شدت می‌سوزاند و درونم را به تکه‌های کوچک تبدیل کرده است.

هوش مصنوعی: اما هرگز به خود اجازه نداد که جلوه‌گری کند، در جایی که عقل و فهم او در حال عبور بود.