هوش مصنوعی: نفس دوباره در دریای لطف و رحمت در حال حرکت است، چرا که حتی کوچک‌ترین صدف نیز ارزش و جایگاه هفت گوهر را دارد.

هوش مصنوعی: بهشت بر روی هر شاخه گل شکوفه زده است، اما بهار طبیعت من حال و هوای دیگری دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت به این اشاره شده است که فیض و نعمت‌های تازه‌ای که به همه انسان‌ها داده شده، مانند گندم که بر روی شکر پاشیده شده است. این نعمت‌ها و زیبایی‌ها از مگسی که جان فشانی می‌کند، بیشتر و باارزش‌تر است. به نوعی می‌توان گفت که وجود نعمت‌های الهی و زیبایی‌های زندگی، ارزش بیشتری از چیزهای کم ارزش دارد.

هوش مصنوعی: هر یک از شما در این دنیا همچون یک پیامبر هستید، زیرا در چهره‌های شما نشانه‌ای از روشنایی و معنویت وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی جایگاه و رسالت شماست.

هوش مصنوعی: من نوزادی هستم که پیامبرانه سخن می‌گویم و صدای خوشم به گونه‌ای است که مانند صدای پرواز یک پرنده بزرگ و باعظمتی به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: در اینجا سخن از یک کاروان است که زیبایی و جذابیت خاصی دارد، همچون زیبایی یوسف. این کاروان به هر سمت که سفر کند، بار و دل‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در هر نقطه‌ای که برود، تاثیر و اثر خود را به جا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که در آسمان ستاره‌های خوشبختی وجود دارد، اما نباید فراموش کرد که در همان حین، مطلبی که در نوشته من هست، شوم و بدی را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: در یک باغ سرسبز و شاداب، به خاطر عطسه‌ی جمعی، باری به زمین ریخته می‌شود. این‌جا همان جایی است که دم مسیح در آنجا وجود دارد و درخت نخیلی که میوه ندارد، پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: طوطی و بلبل در این باغ به یک اندازه آواز می‌خوانند، ولی دلیل این شادی و سرور آن‌ها، لبخند شیرین گل است.

هوش مصنوعی: بر سر تاریکی من، جواهرهای مقدس می‌بارند، چون فیض و بخشش ازل در طول هستی وجود دارد.

هوش مصنوعی: می‌گویم به خاطر روشنی بسیارشان که هر دو مانند ماه و خورشید هستند، اما وقتی به آنها نگاه می‌کنم، نمی‌توانم جز از زیبایی مسیح بزرگ سخن بگویم.

هوش مصنوعی: حافظ که عاشق علی است، در باغ بهشت هر بار که ناله می‌زند، مانند معلمی برای پرنده نوآموز می‌شود.

هوش مصنوعی: این نام شایسته محبت و احترام است، به گونه‌ای که به نظر می‌رسد وجودش از محبت و شفقت حیدر (علی) شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: کتاب هنر در زمان او به اوست که سازماندهی و شکل می‌گیرد. اگر او در این عرصه نباشد، تمام اجزای آن بی‌هدف و ناقص خواهند بود.

هوش مصنوعی: نوعی از صفات نیکو و عالی در وجود او نهفته است و اگر او نباشد، دنیا همچنان پر از زشتی‌ها و ناپسندها باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: قدسیان را به دل‌های پاک تشبیه می‌کنند و هر کجا که نظم شعر من گسسته باشد، این موضوع واضح است.

هوش مصنوعی: وقتی که قلم به موهای زیبا و تماشایی او می‌رسد، از حسن و زیبایی خطی که بر صفحۀ دلبر است، شگفت‌زده می‌شوم.

هوش مصنوعی: دل کوچک و بی‌پناهی دارم که از عشق به شدت می‌سوزد؛ وگرنه مثل افرادی که در هودج نشسته‌اند و به زیبایی‌های زلف معشوق نگاه می‌کنند، به خوبی و روشنی ماه و خورشید می‌خندیدم.

هوش مصنوعی: طلوع تو مانند آفتاب فطرت و مقدس است و عمرها به آن ایمن و محافظت شده‌اند، زیرا نوری که تو به ارمغان می‌آوری، چشم‌ها را به سوی خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: صبح در دیاری که گدایی در آن خرقه به دوش دارد، اگر آفتاب از من سرشارتر باشد، چه سودی دارد؟

هوش مصنوعی: از خاک خشک و بی‌حالی که در کنار درگاه دولت و مقام قرب است، آب زلال و گوارایی به اندازه‌ی رحمت و خوشبختی من، وجود دارد.

هوش مصنوعی: هنر و زیبایی به خاطر وجود او است، به طوری که در باغ‌های دانش، یکی از چشمه‌ها سلسبیل و دیگر چشمه، کوثر است.

هوش مصنوعی: اگر کسی برای خود بار و بر و موفقیت‌هایی داشته، این حاصل تلاش و کوشش اوست، وگرنه هنوز درخت کمالات او بی‌ثمر و بدون میوه مانده است.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌دانی که نفسش از خود اوست و شبیه لب‌های مسیح است، اما نمی‌دانم که این کیمیای جاودان از کجا آمده است؟

هوش مصنوعی: واقعاً که کلمات او در حکم کیمیا هستند؛ حتی اگر معنایش بی‌ارزش باشد، با کلامش ارزشمند و باارزش جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: نثر او از جمله رازهایی است که در کتاب‌های الهی یافت می‌شود و نظم او مانند سرآغاز این کتاب‌هاست که اهمیت و زیبایی خاصی دارد.

هوش مصنوعی: خرد او درک می‌کند که کلمات ناتمام چه معنایی را در خود دارند و به چه نوع عمق و معنا اشاره می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که شعری به صورت عمیق و پوشیده بیان می‌شود، ممکن است یک فرد ناآگاه بیشتر از آنچه که هست، خیال پردازی کند و دچار گمان‌های اشتباهی شود. در واقع، تصور او از موضوع به حقیقت نزدیک‌تر از آن چیزی است که ممکن است به صورت روشن بیان شود.

هوش مصنوعی: قوت‌های شناختی یک شخص، تماماً نشان‌دهنده‌ی دانش او هستند، به گونه‌ای که هر بخش از او مانند تصویری از عقل است.

هوش مصنوعی: علم به اندازه‌ای ارزشمند است که زبان وحی آن را نیمی از علم می‌داند و انواع آن به واسطه‌ی انگشتان او قابل دسترسی و تسخیر است.

هوش مصنوعی: در دوران او، قلم و دوات به خاطر شکرینی که از زبانش می‌گرفتند، به شدت شیرین شده‌اند و اکنون خودشان هم کمبود شکر دارند.

هوش مصنوعی: وقتی شب فرا می‌رسد، نوری الهی بر صفحه وجود می‌تابد و نوشته‌های زندگی را به زیبایی روشن می‌کند، درست مانند تابش خورشید که به صفحه‌ای زندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: چهره‌اش آن‌چنان می‌درخشد که مانند طلوع آفتاب در صبح، هر نقطه‌ای که با قلم نوشته می‌شود، به‌درستی و زیبایی نقش می‌بندد.

هوش مصنوعی: این دنیا و آسمان‌ها به خاطر طبع و طبیعت او به وجود آمده‌اند و این خورشید در چنین آسمان ناچیزی قرار دارد.

هوش مصنوعی: در هر زمینه‌ای خوب ظاهر می‌شود و هیچ‌کس نمی‌تواند با آن رقابت کند، اما در این شرایط و دوران، او بالاتر از همه است.

هوش مصنوعی: موسیقی نشانه‌ای از روشنی و بالندگی روح حکمت است و مانند عطر گل و سنبل، روح انسان را سیراب و تقویت می‌کند.

هوش مصنوعی: در جایی که زهره با قاطعیت در بحث علم و دانش شرکت می‌کند، او بیشتر از پادشاه شرق درخشان و سرآمد به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: زهره و مشتری در نهایت زیبایی و کمال قرار دارند، اما این زیبایی تنها در کلام و ادعاست. مانند پرنده‌ای که بدون داشتن بال، از پرواز سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: اینجا اشاره به این دارد که فرشتگان یا موجودات مقدس، از حجاب‌ها و پرده‌ها خود را محافظت می‌کنند تا در خورشید، که نماد حقیقت و روشنایی است، فرود نیایند. این نشان می‌دهد که آنها باید در برابر درخشندگی و قدرت بی‌پرده این حقیقت مراقب باشند.

هوش مصنوعی: صدای دلخراش او به قدری تأثیرگذار است که پرده‌ها تا ابد از خون دل تر خواهند بود.

هوش مصنوعی: در میهمانی، وقتی که صحبت‌های او مانند گل‌های خوشبو به دل می‌نشیند، صدای شراب در جام مانند چشم‌های پر جاذبه و حیرت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: اگر شعله‌ای از ذکر و یاد خدا در دل صوفیان بجوشد، سجاده مانند شیخ به خاطر وجد و حال آتشینی که دارند، داغ و پرشور خواهد شد.

هوش مصنوعی: گوش نو به صدای غم‌انگیز او آشناست، مانند غنچه‌ای که سر به مهر است و درک می‌کند که این صدا تصویری خاص و تاثیرگذار دارد.

هوش مصنوعی: دل مردگان به صداهای دیگران خوش می‌شود، اما شتر وقتی مرد، کلاغش هم حد و اندازه‌ای خواهد داشت.

هوش مصنوعی: وقتی نام او را می‌برم، مثل این است که طعم شیرین شکر را حس می‌کنم، گویی گل او از شهد عشق پر شده است.

هوش مصنوعی: اگر نام او بر زبانم نمی‌چسبید، مدام تکرارش می‌کردم چون شیرینی‌اش همیشه لذت‌بخش است.

هوش مصنوعی: وقتی صبح می‌شود، خورشید به زیبایی خود می‌بالد و در آسمان، مانند ستاره‌ی هنرمند، درخشان و چشم‌نواز است.

هوش مصنوعی: نسبت او به خوبی و پاکی، تنها به خاطر این است که از تمام صفات نیکو و کمالاتش، بهترین‌ها را انتخاب کرده و به خاطر این ویژگی‌ها، او از میان انسان‌ها به عنوان امتی ویژه و برگزیده از پیامبران است.

هوش مصنوعی: اگر حسد تو مانند زهر افعی است، ای مدعی، بمیری از این حسد، چون من برای تو دارویی دارم که قوی‌تر از هر تریاقی است.

هوش مصنوعی: آنچه که من گفته‌ام، همه عیب‌های وجود اوست، هرچند که در نظرت ممکن است ستایش بیش از حدی باشد.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد اگر به خاطر حسد و درد، دلت سنگین شود، چرا که این کلمات ظاهراً زیبا، تنها پوسته‌ای از معنا را دارند.

هوش مصنوعی: مشکل ایجاد شده ناشی از عطر خوش گل عنبر است و این موضوع تنها با عقل و درک درست قابل حل می‌باشد.

هوش مصنوعی: به آنچه با چشم کوچک و محدود خود می‌بینی اعتماد نکن، زیرا در اینجا نور بصیرت و روشنایی بیشتر از آن است که تصور می‌کنی.

هوش مصنوعی: این آواز را با سبکی کودکانه سروده‌ام، وگرنه اگر بخواهم او را ستایش کنم، مورد مناسب‌تری برای آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: این دنیا به قدری نابینا و بی‌خبر است که حتی انسان‌های آگاه و فهمیده هم نمی‌توانند به درستی آنچه را که می‌دانند و می‌گویند، درک کنند. حقیقت این است که آنچه من بیان کرده‌ام، به مراتب بیشتر و عمیق‌تر از آن است که تصور می‌شود.

هوش مصنوعی: انصاف در طبیعت به سختی پیدا می‌شود، وگرنه چرا دیگران باید برای فضیلت دچار زحمت و دردسر شوند؟

هوش مصنوعی: من داستان را کوتاه می‌کنم، زیرا در جوامع امروزی، کسانی که به هنر و سخن اهمیت می‌دهند، کمتر از ارزش واقعی آن آگاه هستند.

هوش مصنوعی: نقاشی که شیرینی می‌فروشد، زبانش را ببندد، چون راه‌ورسمی که او دارد برای خوش‌گفتاری است. باید بداند که این عالم، دیگر به حرف‌های او توجهی ندارد و گوش‌هایش ناشنواست.

هوش مصنوعی: دعای او به قدری خالص و سرشار از انتظار است که خود را در لباس ثنا و ستایش خداوند قرار داده و در قضا و قدر او تابع است؛ انگار دعایش به جای انتظار، در دلش اشک و ناله‌ای دارد.

هوش مصنوعی: امیدواریم عمر او طولانی باشد، چرا که در زمان او کودکان بافضیلتی به دنیا می‌آیند و پدرشان از نژاد نیک‌خوی است.

هوش مصنوعی: جهان مانند یک ظرف قدیمی است و ستاره‌های آسمان، نشانگر بدبختی و شگون منفی از یک طرف، و از طرف دیگر، نشانه‌های سرنوشت و تقدیر به شمار می‌آیند.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است بوی خوش آدمی به خاطر شست‌وشو پاک شود؟ در غیر این صورت، تا زمانی که او در این دنیا هست، همچنان بوی خوشی مانند عود می‌ماند.