امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر لحظه گر از چرخ جفایی رسدت</p></div>
<div class="m2"><p>وز حادثه زمان بلایی رسدت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>غم نیست گر از مهی جفایی رسدت</p></div>
<div class="m2"><p>سر چون سر زلف او به پایی رسدت</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳

هر لحظه گر از چرخ جفایی رسدت
وز حادثه زمان بلایی رسدت
غم نیست گر از مهی جفایی رسدت
سر چون سر زلف او به پایی رسدت

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس آسیب‌پذیری و بلاهای ناشی از زمان و حوادث زندگی است. شاعر می‌گوید هرگاه از جانب زندگی دچار ناراحتی می‌شویم، نباید غمگین شویم، چون این مسائل طبیعی هستند. او همچنین به زیبایی و طراوت عشق اشاره می‌کند و می‌گوید حتی اگر از معشوق آسیب ببینیم، ارزش او و زیبایی‌اش همچنان باقی است.

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

هوش مصنوعی: اگر در هر لحظه بدرفتاری از زمان به تو برسد و یا با پیامد ناگواری روبه‌رو شوی،

هر لحظه گر از چرخ جفایی رسدت

وز حادثه زمان بلایی رسدت

هوش مصنوعی: نگران نباش اگر از مهرویی ستمی به تو برسد، زیرا سر تو به زیبایی موی او می‌ارزد.

غم نیست گر از مهی جفایی رسدت

سر چون سر زلف او به پایی رسدت

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده