امیرعلیشیر نوایی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آئین طلب ز خود پسندان مطلب</p></div>
<div class="m2"><p>وین شیوه جز از نیازمندان مطلب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بی نقشی ز اهل زهد چندان مطلب</p></div>
<div class="m2"><p>وین نقش ز غیر نقش بندان مطلب</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

آیین طلب ز خود پسندان مطلب
وین شیوه جز از نیازمندان مطلب
بی نقشی ز اهل زهد چندان مطلب
وین نقش ز غیر نقش بندان مطلب

هوش مصنوعی: این شعر به موضوع خودطلبی و نیازمندان اشاره دارد. شاعر به نقد دوری از خود پسندی و زهد می‌پردازد و تأکید می‌کند که نقش و کارهای خوب باید از افراد با نیت‌های خالص و هنرآفرین نشأت گیرد، نه از کسانی که تنها به ظاهر می‌پردازند. به عبارت دیگر، اهمیت نیت و عمق کارهای انسانی نسبت به ظاهر و تقلید بی‌محتوا مورد تأکید قرار گرفته است.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: درخواست و طلب خود را از کسانی که خود را می‌پسندند نکن، چرا که این شیوه تنها از نیازمندان می‌آید.

آئین طلب ز خود پسندان مطلب

وین شیوه جز از نیازمندان مطلب

هوش مصنوعی: فایده‌ای از زهد و عبادت بی‌عمل نمی‌توان برد و فقط آثار و نقش‌های حقیقی را باید از هنرمندان واقعی آموخت.

بی نقشی ز اهل زهد چندان مطلب

وین نقش ز غیر نقش بندان مطلب

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده