هوش مصنوعی: می‌گوید که در خاک کوی محبوبش زندگی می‌کردم، ای کاش از حال و روز خودم سودی می‌بردم و ای کاش چهره‌ام بر خاک پای او می‌افتاد.

هوش مصنوعی: تو از کوی آن دختر زیبا خارج شدی، ای کاش چادرش را از روی چهره‌اش کنار زده بودی تا زیبایی‌اش بیشتر نمایان شود.

هوش مصنوعی: من دیدار آن معشوق زیبا را تجربه کردم، ای کاش که چشمانم از زیبایی او روشن می‌شد. ای کاش!

هوش مصنوعی: تا زمانی که خیابان عشق وجود دارد، بهشت برای من نیازی نیست. چون وقتی بهشت باشد، آتش دوزخ در قلبم نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت عشق اشاره دارد. گویا شاعر از زیبایی خاص محبوبش، که شبیه لعل و کوثر است، سخن می‌گوید و می‌افزاید که تا زمانی که آن محبوب خوش‌چهره در کنار او نیست، هیچ چیز دیگری برایش خوشایند نیست. به نوعی، او احساس می‌کند که زیبایی و وجود محبوبش، تنها چیزی است که می‌تواند رضایت و شادی را به او ببخشد.

هوش مصنوعی: افکار من در سایه درخت طوبی آرام نمی‌گیرد، تو ای سرو بلند، سایه‌ات را بر سرم انداختی، ای کاش...

هوش مصنوعی: دیروز به‌سر و صدا و هیاهو به سمت کوی آن قد بلند رفتم تا چهره‌اش را ببینم و هر بار که از خانه بیرون می‌آید، شوق دیدارش مرا به حرکت وامی‌دارد.

هوش مصنوعی: او منتظر بود تا امروز روح نیازمندش از بدنش جدا شود و به سوی خودش بیاید و پرده از روی چهره‌اش بردارد.

هوش مصنوعی: با اینکه امروز از زیبایی او بی‌بهره‌ام، اما امید دارم که این سعادت به فردا بیفتد، ای کاش که این گونه باشد.

هوش مصنوعی: در دل نگرانم آرزو دارم تا آن چهره زیبا را ببینم، بنابراین راهی قصر او شدم چرا که این آرزو در دلم هر روز بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: حاجب مانع من شد و بعد از صحبت‌های بسیار، برای تماشای گلزار راهی پیدا کردم.

هوش مصنوعی: عاشقان اجازه دارند که گل بچینند و زیبایی‌ها را ببینند، اما چه فایده‌ای دارد؟ ای کاش گلچهره‌ی محبوب ما اجازه می‌داد که او را تماشا کنیم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دل من از آن زیبایی بهره‌ای ندارد، اما از آن گل همانی نصیب کسی نمی‌شود که خاری از سر او به دست آورد.

هوش مصنوعی: از دهن شیرین تو یک نکته به جانم رسیده، اما ما هیچ نوری از آن چهره زیبا نصیب چشمانم نشده است.

هوش مصنوعی: ای کاش می‌توانستم بگویم که دیدارت نصیب من شده، ولی بیچارگان و ناکامان به جز حسرت به چیزی دسترسی ندارند، ای کاش...

هوش مصنوعی: کسانی که زهد و پارسایی را پیشه کرده‌اند، از رازهای عشق آگاهی ندارند. در حقیقت، ارزش واقعی دین به خاطر عشق گم شده و به بهای بسیار پایینی در بازار عشق معامله می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که به عشق واقعی و معنوی دست پیدا کرده، نمی‌تواند از عاقلی و خرد به دور شود؛ زیرا عشق به دین و ایمان را باید در تمام جنبه‌ها و ظواهر آن به نمایش گذاشت.

هوش مصنوعی: عشق در بی‌نظمی و هرج و مرج دچار مشکلات و چالش‌هایی است که حتی عقل و مذهب هم نمی‌توانند آن را سر و سامان دهند. کاش در این شرایط عشق می‌توانست به گونه‌ای دیگر خود را نشان دهد و تحت تأثیر این وضعیت قرار نگیرد.

هوش مصنوعی: آن که غم جدایی‌اش لذت زندگی را برایم به ارمغان آورد، از عشقش آگاه شوید که هم نشانه‌هایش را می‌دانید و هم کلامش را از حفظ دارید.

هوش مصنوعی: به قدری که توصیف او در گفتار بندگان و آزادگان رایج شده، هم اکنون در نظم و شعر اهل دانش و ادب در تمام جهان پراکنده است.

هوش مصنوعی: نظم جامی که در توصیف مهربانی او سروده شده، اگرچه جز گوش شاه بلندمرتبه چیز دیگری در آنجا نیست، کاش که فقط این نبود.

هوش مصنوعی: پادشاهی که نورش از شمعش بیشتر است و روشنایی روز و شب را برای خدمتگزارانش تامین می‌کند، سزاوار است که از نعل اسب یاری بگیرد.

هوش مصنوعی: بندگان خدا در زمان جنگ و در حضور پادشاهان، به رزم و نبرد مشغولند، و در زمان خوشی و شادی، همه آنها از عیش و لذت برخوردار می‌شوند.

هوش مصنوعی: ابوالغازی می‌گوید که ما از دور به پادشاهی که در آسمان‌هاست نگاه می‌کردیم و آرزو می‌کنیم که ما نیز در صف نزدیکان او قرار می‌گرفتیم.

هوش مصنوعی: کسی که در سرعت و شتاب مانند او نیست، خرد و اندیشه‌ی کامل در برابر تدبیر و هوشمندی‌اش آدمی را به حیرت وا می‌دارد.

هوش مصنوعی: دریا به خاطر اراده قوی او دچار لرزش و تلاطم شد و هر بادی که به سمت او می‌آمد، به خاطر قدرت مبارزاتش شکست خورد و از میدان خارج شد.

هوش مصنوعی: هر چه باد بخواهد، در محفل او به دست می‌آید و این که بخواهی از آن محفل تا صد سال نیز فاصله بگیری، کاش امکانش بود.