فلکی شروانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در آرزوی یافتن کام از تو</p></div>
<div class="m2"><p>عمری بشد و ندیدم آرام از تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بی وصل شدم به خیره بدنام از تو</p></div>
<div class="m2"><p>آه ار نکشد داد من ایام از تو</p></div></div>

دیوان حکیم نجم الدین محمد فلکی شروانی به کوشش طاهری شهاب - نجم الدین محمد فلکی شروانی - تصویر ۱۱۰

در آرزوی یافتن کام از تو
عمری بشد و ندیدم آرام از تو
بی وصل شدم به خیره بدنام از تو
آه ار نکشد داد من ایام از تو

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از آرزوی یافتن آرامش و رضایت از محبوب صحبت می‌کند. او سال‌ها در جستجوی این آرامش بوده و همچنان ناکام است. بی‌وصل او به محبوب سبب درد و رنجش شده و در نهایت به ناامیدی از عشق و زندگی اشاره دارد.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: عمرم گذشت و در تلاش برای رسیدن به خوشبختی تو بودم، اما هیچ‌گاه آرامش را در کنار تو نیافتم.

در آرزوی یافتن کام از تو

عمری بشد و ندیدم آرام از تو

هوش مصنوعی: من بدون وصال تو به سرگردانی و بدنامی دچار شدم، ای کاش که آه و فریادم در این روزگار به خاطر تو بلند نشود.

بی وصل شدم به خیره بدنام از تو

آه ار نکشد داد من ایام از تو

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده