هوش مصنوعی: هر شبی که دل من از دوری تو غمگین نباشد و آرزویم برای تو بیشتر از درد و رنج نداشته باشد، شب نیست.

هوش مصنوعی: هیچ روزی نبود که شوق تو در من به اندازه‌ای باشد که دل و دیده‌ام همچون آتشکده و جیحون شعله‌ور و پر جوش و خروش باشند.

هوش مصنوعی: چشم من هیچ شبی بستۀ نخواهد شد تا اینکه خاک سر کوی تو را به خون تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: هر جا که درباره عشق من و زیبایی تو صحبت شود، هیچ آدم باهوشی نمی‌تواند داستان لیلی و مجنون را مثال بزند.

هوش مصنوعی: سایه موهای تو همچون پر پرنده‌ای است که بر سرم سایه افکنده، اما نمی‌دانم چرا بخت من که دلbroken و غمگین است، نمی‌خواهد به خوبی‌ها منتهی شود.

هوش مصنوعی: اگر زلف تو مثل ماری آسیب برساند، لعل تو را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد؛ مگر این‌که نرگس جادوی تو بتواند او را جادو کند.

هوش مصنوعی: هرچند تو وعده‌های زیادی به من داده‌ای که وفادار باشی، اما این وعده‌ها تا زمانی که قلبم را به درد نیاوری، تحقق نخواهد یافت.

هوش مصنوعی: چشم زیبا و نازک تو با بی‌رحمی مرا به درد آورده است، حالا نمی‌دانم اگر لب‌های تو برای من تلاشی نکند، چه خواهد شد؟

هوش مصنوعی: با اینکه عشق تو جان را در معرض خطر قرار می‌دهد، اما هیچ‌کس نمی‌تواند از این دایره خارج شود.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که من به‌درستی بیان کردم که جانم در خطر است و علت آن این است که او (فریدون) نمی‌تواند به خدمت شاه منوچهر برسد.

هوش مصنوعی: خسرو شروان، پادشاه بزرگ، آن کسی است که حتی عقل و خرد هم نمی‌توانند او را با بزرگی آسمان مقایسه کنند.

هوش مصنوعی: سلطانی که نخواهد به سرزمین کسی حمله کند، نباید برای او خون‌ریزی کند؛ زیرا مانند تبر بر خاک افتاده، به خاطر خون در زمین نمی‌تازد.

هوش مصنوعی: هیبت و قدرت او به قدری است که حتی در سخت‌ترین و سردترین شرایط، مانند زمستان گلستان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به یک گلستان زیبا تبدیل می‌کند، در حالی که هیچ چیز نمی‌تواند بر او غلبه کند.

هوش مصنوعی: شاه فریدون که به خاطر مدیریت دنیا و کارهای بزرگش شناخته می‌شود، هیچ کس را مانند منوچهر نمی‌داند.

هوش مصنوعی: تیغ او به قدری قوی و تاثیرگذار است که می‌تواند خاک را مانند دریا از خون دشمن پر کند. چنین شاهی با چنین شمشیری هرگز به حمله غافلگیرانه نمی‌پردازد.

هوش مصنوعی: پادشاه چگونه می‌تواند به مکان خود برود در حالی که کینه‌اش آنقدر شدید است که نمی‌تواند کوه را مانند هامون هموار کند؟

هوش مصنوعی: دست او کافی نیست که برای بخشش به مرکز زمین برسد، مگر اینکه از گنجینه‌هایش به مردم طلا و نعمت بیشتری بدهد.

هوش مصنوعی: اگر دل او مایل باشد، ممکن است به سوالی پاسخ دهد، حتی اگر جانش در خطر باشد و مانند افلاطون عمل نکند.

هوش مصنوعی: اگر انسانی توانایی خدمت به او را پیدا کند، باید با جان و دل به او خدمت کند. فرد دانا و فرزانه چگونه می‌تواند از این خدمت سر باز زند؟

هوش مصنوعی: او کارهای جهان را به درستی انجام می‌دهد، نه مثل آسمان که هر بار که تیغ سلطانی می‌زند، قلم آسمان (قدر و سرنوشت) نمی‌تواند همانند آن عمل کند.

هوش مصنوعی: ای آسمان، قدر و ارزش تو از مهر تابناک در آسمان حاصل می‌شود و دل من جز به خاطر محبت تو به کسی دیگر وابسته نیست.

هوش مصنوعی: فرشتگان در آسمان سکونت نخواهند کرد تا اینکه زمین به نام تو در میان مردم معرفی شود و تو مورد احترام قرار گیری.

هوش مصنوعی: دشمن می‌خواهد که مانند تو قدرت بگیرد و حکومت کند، اما عقل هرگز تسلیم کسی نخواهد شد که در پی فریب و نیرنگ باشد.

هوش مصنوعی: اگر کف صابون به تف بیفتد، لباس سفید را کثیف نمی‌کند. اما وقتی که خوراکی را بجویم، ممکن است لکه‌ای به جا بگذارم که بعداً پاک نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی نمی‌تواند با تو هم‌مقابل شود، زیرا سرنوشت و خوشبختی تو با کره‌ی زمین پیوند خورده است.

هوش مصنوعی: هر کس که احساس کینه و دشمنی تو در دلش جا بگیرد، به راحتی نمی‌تواند از آن رهایی یابد، حتی اگر تقدیرش هم به اندازه‌ی ثروت قارون باشد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به زیبایی و کمال برسد، اگر خود را به خاطر ظاهر و ویژگی‌های ظاهری‌اش نازک و کم‌مایه کند. اگر به خودت بالأخص در برجستگی‌ها و خصلت‌های خوبت توجه نکنی و فقط به سطح نگاه کنی، به سرانجام خوبی نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: اگر خاک به خاطر عظمت وجود تو ارزش نداشته باشد، آسمان نیز به خاطر نیروی خود، نمی‌تواند وسیله‌ای گرانبها بسازد.

هوش مصنوعی: اگر حاتم طائی زنده شود، حتی او هم نخواهد توانست generosity (بخشش و کرم) خود را تنها بر اساس نظر و دل تو اندازه‌گیری کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی برای شرف و بزرگی عیسی نیست، پس کسی هم نمی‌خواهد که پوشش سم خر از پارچه‌های گرانبها و زیبا تهیه کند.

هوش مصنوعی: جز تو هیچ‌کس دیگری مثل تو سخاوت‌مند و با زبان پرمغز وجود ندارد. تو رازی از دل و دست خوب و با ارزش داری که هیچ‌کس نمی‌تواند به آن دست یابد.

هوش مصنوعی: من جز به تو و توانایی‌ات هیچ‌کس را نمی‌ستایم و تمام وجودم به عشق تو معطوف است.

هوش مصنوعی: اگر سخن من به خاطر ستایش تو نبود، در درون دل خود این احساس را پنهان نمی‌کردم و هرگز آن را بیان نمی‌کردم.

هوش مصنوعی: امروز روز عید و شادی است و عاقل تنها چیزی که می‌خواهد همان شراب خوش‌رنگ است. در این روز شاد باید از خوشی‌ها بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: در میان تمام موجودات جهان، کسی نمی‌تواند به زیبایی و نورانی تو در شب عید نگاه کند و فلک به خاطر تو، خوشحال و خوشبخت نمی‌شود.

هوش مصنوعی: عید تنها زمانی واقعاً خوشحال کننده است که دل دشمنانت را غمگین نکند.

هوش مصنوعی: اگر دشمن تو شهد و شکر هم بخورد، به‌راستی چیزی جز اثر تلخی مانند حنظل و افیون در وجودش نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شرایط نامساعد و ستاره‌های بد به هم نپیوندند، هیچ‌کس نمی‌تواند تحت تأثیر چرخش مثبت دنیا قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: باد به گونه‌ای است که آسمان به تو حسادت می‌ورزد و نمی‌تواند هیچ چیز جز بدبختی و ستاره‌ای نامساعد برایت به ارمغان بیاورد.