بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا هستی ما فنای مطلق نشود</p></div>
<div class="m2"><p>جان را صفت بقا محقق نشود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا بر سر دار سر نبازد منصور</p></div>
<div class="m2"><p>بیخود متکلم انا الحق نشود</p></div></div>

شمارهٔ ۴

تا هستی ما فنای مطلق نشود
جان را صفت بقا محقق نشود
تا بر سر دار سر نبازد منصور
بیخود متکلم انا الحق نشود

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم فنا و بقا در وجود انسان اشاره دارد. مضمون اصلی آن این است که اگر ما به فنا نرسیم، حقیقت ماندگاری جان محقق نخواهد شد. همچنین، با اشاره به داستان منصور حلاج، شاعر بیان می‌کند که تا زمانی که انسان به حقایق عمیق وجود خود نرسد و تجربه‌های بزرگ را پشت سر نگذارد، نمی‌تواند به معرفت و آگاهی واقعی دست یابد.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: تا زمانی که ما وجود داریم، نمی‌توانیم به فنای کامل برسیم، و در این حالت، ویژگی جاودانگی برای جان ما محقق نمی‌شود.

تا هستی ما فنای مطلق نشود

جان را صفت بقا محقق نشود

هوش مصنوعی: تا وقتی که منصور بر سر دار نرود و جانش را نباخت، سخن‌ران گوهر بیان را نمی‌تواند بگوید.

تا بر سر دار سر نبازد منصور

بیخود متکلم انا الحق نشود

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده