بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات مستزاد » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از باد خزان درخت عریان گردید</p></div>
<div class="m2"><p>چون قامت نی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وان گل که چو لاله بود ریحان گردید</p></div>
<div class="m2"><p>کو ساغر می</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>از شعلهٔ شمع بود دل گرمی جمع</p></div>
<div class="m2"><p>شبهای سیاه</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>دل نیز چو برگ بید لرزان گردید</p></div>
<div class="m2"><p>از سردی دی</p></div></div>

از باد خزان درخت عریان گردید
چون قامت نی
وان گل که چو لاله بود ریحان گردید
کو ساغر می
از شعله شمع بود دل گرمی جمع
شبهای سیاه
دل نیز چو برگ بید لرزان گردید
از سردی دی

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

از باد خزان درخت عریان گردید

وان گل که چو لاله بود ریحان گردید

از شعلهٔ شمع بود دل گرمی جمع

دل نیز چو برگ بید لرزان گردید

شمارهٔ ۲

اطلاعات

آهنگ ها

حاشیه ها