بابافغانی » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ  ۹ - شاه عالم پناه اسماعیل

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شاه عالم پناه اسماعیل</p></div>
<div class="m2"><p>که جهان ملک اوست یک قلمه</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>روز جولان ز اسب زیر آورد</p></div>
<div class="m2"><p>شهسواران و صاحبان رمه</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>سفله را هم پیاده کرد کنون</p></div>
<div class="m2"><p>بجزا خود نشسته اند همه</p></div></div>

شاه عالم پناه اسماعیل
که جهان ملک اوست یک قلمه
روز جولان ز اسب زیر آورد
شهسواران و صاحبان رمه
سفله را هم پیاده کرد کنون
بجزا خود نشسته اند همه

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به قدرت و سلطنت اسماعیل اشاره دارد که بر جهانی گسترده حکومت می‌کند. او به نمایش قدرتش می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه سواران و صاحبان املاک در برابرش ادب می‌کنند. در این میان، افراد غیرمؤثر و سفله را از مقام خود تنزیل می‌دهد و تنها خودش در مقام رفیع باقی می‌ماند.

شمارهٔ  ۸ - صاحب کرمی که مرگ زر دید

شمارهٔ  ۹ - شاه عالم پناه اسماعیل

هوش مصنوعی: پادشاهی که در عالم پناهگاه اسماعیل است و جهان تحت سلطه اوست، با یک خط می‌تواند همه چیز را سامان دهد.

که جهان ملک اوست یک قلمه

هوش مصنوعی: روز، زمان فعالیت و تحرک افرادی است که در میدان جنگ و دلاوری هستند، که به همراه خود، طرفداران و نیروهایشان را همراه دارند.

روز جولان ز اسب زیر آورد

هوش مصنوعی: همه از یکدیگر جدا شده‌اند و حتی افراد بی‌اهمیت نیز اکنون به زمین و در جای خود نشسته‌اند.

سفله را هم پیاده کرد کنون

شمارهٔ ۹ - شاه عالم پناه اسماعیل

اطلاعات

برگردان به زبان ساده