هوش مصنوعی: تمام عمر اگر بر سر سجده و عبادت باشم، هرگز به اندازه یک شب که در کوی تو با چهره بر زمین بیفتم، ارزش نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: خوشا لحظه‌ای که بتوانم با درد و رنجی که از دوری او می‌برم، خود را آرام کنم و بر دل غمگینم سایه‌ای از آسایش بگذارم.

هوش مصنوعی: وقتی که چشمانم مثل آفتاب در آسمان می‌درخشد، آرزو دارم که مدتی بر روی تصویر نگین، سایه بزنم.

هوش مصنوعی: هیچ چیز نمی‌تواند چشم را روشن کند جز خاک کوی او، حتی اگر بر بهترین جواهرات و لعل‌های آتشین هم سایه بیفکنم.

هوش مصنوعی: اگر تو پروانه‌ی شمع وجود من باشی، من با افتخار و تعالی به مقام بالای روح‌الامین (فرشته وحی) راه پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم ارادت و محبت خود را نسبت به تو فراموش کنم، حتی اگر تمام تلاش‌هایم را برای رسیدن به اوج آسمان بکنم.

هوش مصنوعی: من هیچ نوشیدنی دیگری جز شراب نمی‌بینم، و اگر جانم را فدای تو کنم، نمی‌توانم چیزی بهتر از دانه‌های گرانبها برای تو تصور کنم.

هوش مصنوعی: اگر لبان تو مانند فغان جان ببخشد، تا آخر عمر با قلمی که شبیه خط سبز توست، در وصف تو خواهم نوشت.