هوش مصنوعی: در صبح زود، از میکده با حالتی غمناک و گیرا بیرون آمدم و به راهی روانه شدم که دوست در آن است؛ گویی که به همان اندازه که اشک می‌ریزم و در خاک فرو می‌روم، در پی او حرکت می‌کنم.

هوش مصنوعی: چشم‌های من به مانند شمعی بود که روشنایی‌اش را از ساقی می‌گیرد و وقتی که در آتش عشق او شعله‌ور شدم، پاک و خالص شدم.

هوش مصنوعی: من از مسیر دختر گل سرخ دور نشدم، تا جایی که مانند برگی از تاک در برابر حوادث و اتفاقات زندگی له و نابود شدم.

هوش مصنوعی: از لباس و ریایی که زاهدان بر تن دارند، خبری نیافتم. با وجود اینکه دامن رندان پر از خاک و لباس‌های چاک‌چاک است، اما من نیز به این حال درآمدم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه خیلی زیاد فریاد زده‌ام و نفس راحتم را گرفته‌ام، دیگر هیچ نشانی از من باقی نمانده است. به شدت در آتش درد و غم سوزانده شدم و نابود گردیدم.