هوش مصنوعی: ما از خوشی‌های دنیا دل بریده‌ایم و لذت شراب خالصش برای ما ارزش کمتری دارد نسبت به ظلم و ستمی که نگهبان شب بر ما می‌کند، حتی اگر روشنایی ماه شب را داشته باشد.

هوش مصنوعی: دل من که به نور و روشنی‌اش می‌تواند به‌اندازه‌ی صد شب‌چراغ ارزش داشته باشد، چرا باید به خاطر شراب تلخ، آن را به خطر بیندازم و در مشکلات غرق کنم؟

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم خوشحالی‌ام را ابراز کنم وقتی که در این مکان، نور و زیبایی جشن عشق و شادی را در کنار آرامش محراب مشاهده می‌کنم؟

هوش مصنوعی: چه خوشی و شادی‌ای در یک ساعت شب از مستی وجود دارد، در حالی که افراد بدبخت به دلیل غم فردا، آتش نگرانی را در خواب خود تحمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: برای داشتن دل بزرگ و استواری چون کوه، باید نگاهی عمیق و وسیع مانند دریا داشته باشی. اگر چنین ویژگی‌هایی را در خود پرورش دهی، می‌توانی مانند خورشید بر دیگران تأثیر بگذاری و روشنی و گرما به آنها ببخشی.

هوش مصنوعی: وقتی شراب خوشمزه از یک جام زیبا نوشیده می‌شود، آیا برای عاشق بی‌خانمان و تهیدست که امکانات این کار را ندارد، چه فرقی می‌کند؟

هوش مصنوعی: نپندار که گردونه‌ی آسمان فقط با عقل و تدبیر می‌چرخد، بلکه در آن هزاران تزویر و فریب نهفته است که در میوه‌هایی همچون بادام و عناب پنهان شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر آسمان تو را به روزی پر نور و با زندگی خوشحال کند، فریب این زیبایی‌ها را نخور؛ چرا که در هر زیبایی، ممکن است خطراتی نهفته باشد.

هوش مصنوعی: چرا در تلاش برای اصلاح و بهبود چیزی هستی که دل تو همیشه تشنه است؟ تنها کافی است که به دنبال راهی برای تأمین نیازهای واقعی‌ات باشی و از آنچه که تو را سیراب می‌کند، بهره‌مند شوی.