هوش مصنوعی: چهره‌ام را همچون آفتاب درخشان کرده و دل شوق و امید مرا مانند کبابی بر روی آتش تیز کرده است.

هوش مصنوعی: شبی که مسحور و شاداب در خانه‌ام باشم، فرشته‌ای که به زیبایی می‌نگرد، به مجلس شراب من حسادت خواهد کرد.

هوش مصنوعی: چشمم نمی‌تواند بر دلیری و زیبایی نرگس مست تأثیر بگذارد، چون خواب و آرامش مرا گرفته است.

هوش مصنوعی: پادشاهی که از سایه‌ی همای خود دوری می‌کند، چه توجهی می‌تواند به خانه‌ی خراب من داشته باشد؟

هوش مصنوعی: امشب با لباس نازک خود قدم بزن که نور مهتاب تاثیری بر من ندارد.

هوش مصنوعی: سرم را بریدند و آتش زدند به گونه‌ای که از خود بی‌خود شدم. حتی سگ هم نخواست خون خالص مرا بخورد.

هوش مصنوعی: زمانی از من گذشت و دشمنم از من خواست تا به او آب دهم. افسوس که در آن لحظه تشنه بودم اما به خاطر غرورم نتوانستم آب را به او بدهم.

هوش مصنوعی: دل شکسته و غمگین شده‌ام، به‌گونه‌ای که وقتی به من توجه کردی، مثل این بود که شکر و گلاب بر دستانم می‌زنی.