چقدر بابافغانی غریب است

هیچکس هیچ کامنتی نذاشته 

در همین وزن و قافیه از کتاب  ”هلهله “

بخت خفته
  ما  را  به  بوستان  محبت  گذار   نیست          گویی که بخت خفته  دگر یارِغار نیست
مهری  که  شعله  ای فکند  بر حریم   دل        یا همدلی که  خوش  بنشیند  کنار  نیست
 با هر که عهد صحبت  و  یاری در افکنیم        چون بگذرد زعیش دگر غمگسار نیست
آن بت که در سراچه ی دل عشوه می کند         افسوس ، از هوای  دلش در قرار نیست
ای   روزگار بی کسی  ای سر زمین  غم        اشک   پیاله ی   تو  دوای  خُمار نیست
 آهوی خوش  کرشمه  چو با ناز  می رود        دامی  نگستریم  که  حال   شکار  نیست
میدان و گوی وشیهه ی اسبان خوش لگام        شوق رکاب در سر چابک  سوار  نیست
رقص   بتانِ  لاله  عذار   و  چمانِ  سرو       شوری به پا کنند به باغ  و ،  بهار نیست
در  دام  حسرتیم  مدام   از  نبود    عشق       حسرت چه سود چونکه دَمی ماندگارنیست
بر  خیز   تا    ندای     قیامت   بر افکنی      این  نیز بگذرد  که  غَمی  پایدار    نیست
دستی فشان وهلهله ای کن” نیا “که چرخ        با ما به  روز  حادثه ها  در قمار  نیست