هوش مصنوعی: من بی‌گناه هستم و نمی‌دانم چرا از خشم و ناز تو رنج می‌برم. اگر هیچ خواسته‌ای از تو نداشته‌ام، پس چرا آن‌قدر به من ناسزا می‌گویی؟

هوش مصنوعی: کسی که لب شیرین تو را نچشیده، نمی‌تواند بفهمد که چقدر زجر و درد از عشق تو بر جان من نشسته است و من به خاطر تو به چه حالتی افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: معشوق در برابر دیدگانم است، اما دل من همچنان در آشفتگی و ناراحتی می‌سوزد. این آتش سوزان بر جان مضطرب من چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: دل دشمن از حال من بی‌حرف و حدیث می‌شود، اگر بویی از وضعیت خونین من به او برسد، در این حالت چه چیزی در دست من هست؟

هوش مصنوعی: عزیزم، تو با اشتیاق و محبت خود مرا بسیار داغ و بی‌تاب کردی. احساس می‌کنم که عشق تو در وجودم شعله‌ور است. در این میان، باز هم به چه فکر می‌کنی؟

هوش مصنوعی: قسمت عمده‌ای از زندگی‌ام در ناامیدی و مشکلات گذشته است و اکنون به خاطر یک دوره کوتاه فرصت، چرا باید این همه پافشاری کنم؟

هوش مصنوعی: شاخ گل و گلبرگ‌ها به خاطر اندوه و تاریکی زندگی انسان‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند. این گریه و اشک‌ها که در هر غروب به راه می‌افتد، نشانه‌ای از تلخی و سختی روزمرگی مردم است. سوال اینجاست که این گریه در هر غروب به چه دلیلی اتفاق می‌افتد؟