هوش مصنوعی: جنید، روحش شاد، روزی تکه‌ای از سر مبارک خود را به من داد تا به یک پزشک مسیحی نشان دهم. وقتی پزشک از دور به آن نگاه کرد، به یکباره فریاد زد و گفت: "این ادرار یک عاشق است که عشق معده‌اش را سوزانده." من از شدت حیرت آنچنان غافلگیر شدم که قازوره (تکه سر) از دستم افتاد. پزشک آن را از زمین برداشت و گفت: "این آب برای درمان آتش بیماری ما ضروری است." وقتی که به نزدیکی سر بازگشتم، دلم غمگین و چشمانم پر از اشک بود. به او گفتم: "لعنت بر او! چه عاقل است!" با این حرف نوری از چهره‌اش تابید که گمان بردم شاید نور آفتاب در خانه‌اش طلوع کرده است. بعد از آن، چند روزی گذشت و زمان گذر را نوشت.

هوش مصنوعی: دل سوخته و درد درونی‌ام را با چشمانم به تو نشان می‌دهم، ببین که چگونه این احساسات عمیق از درونم به بیرون جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: این شعله‌ی عشق همچون آتشی بی‌پروا در وجود من که از هم شکسته است، به وضوح نمایان شده است.