هوش مصنوعی: عقل نمی‌تواند به درستی عشق را درک کند، زیرا عشق در سطحی فراتر از عقل قرار دارد. عشق مانند دریاچه‌ای است که درون صدف وجود نهفته است و جان انسان همانند غواصی در عمق این دریا غوطه‌ور می‌شود. عقل نمی‌تواند پا به این دریا بگذارد و از ترس مشکلات و خطرات، در ساحل می‌ایستد. انسان باید بداند که عقل ابزار یادگیری آموختن مسائل دنیوی و آخرتی است، اما اگر بخواهد در این مسیر قدم بردارد، باید عشق را نیز فراگیرد.

هوش مصنوعی: وقتی عشق تو را و اسرار آن را فهمیدم، به جای شادی و خوشحالی، من لباس غم و رنج را بر تن کردم.

هوش مصنوعی: غم تو چنان بر من تاثیر گذاشته است که از آن کارهایی کرده‌ام و به مشکلاتی دچار شده‌ام.

هوش مصنوعی: نتیجه عشق تو بیشتر از سه چیز نیست: عشق من به تو باعث شد که بسوزم، بسازم و تحمل کنم.