هوش مصنوعی: اگر آتش عشق در دل عاشق شعله‌ور نشود و نیروی عشق او را به باد نسپارد، آنگاه تصویر زیبایی معشوق در دل او تجلی پیدا می‌کند و در این حالت، عشق و معشوق در یکجا جمع می‌شوند. در این بیت غم و اندوه، عاشق با احساسی گنگ و به دور از درک و بینایی، خود را نشان می‌دهد. اما این مرحله در این دنیا ناتمام به نظر می‌رسد، زیرا خانه‌ای که خراب شده، مالک آن دیگر نه دوست است و نه دشمن. عشق، مانند یک بخشنده غیور، دل را ویران کرده و پایه‌های آن را می‌سوزاند. سخن از وصال عشق، تنها از خامی ناشی می‌شود. حقیقت وصل عشق، در واقع بر روی لاشه وجود عاشق قرار می‌گیرد و او را از دنیای هستی بیرون می‌فرستد و به بیابان عدم می‌برد. درک عمیق این معنا بسیار دشوار است، زیرا این پیچیدگی‌ها ناشی از تاب زلف معشوق هستند و باید دل را در این شکاف‌ها جستجو کرد.

هوش مصنوعی: گفتم جانم چه چیزی طلب می‌کنی، او گفت که از دل من بخواه. من هم اشاره کردم که دل من همینجا نُشانی دارد که باید طلب کرد.

هوش مصنوعی: گفتم که ذهنم به سوی زلف معشوق اشاره می‌کند، یعنی در این شکستگی‌ها و پیچیدگی‌ها، به دنبالش می‌گردم.