هوش مصنوعی: بهار ما به پاییز تبدیل شده است و چشمانمان با نگاری که در اوج تابستان کشیده شده، به زندگی نگاه می‌کنند و این وضعیت ما را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: به پادشاه بگو که این نکته را در نظر داشته باشد: این که از ابتدا هیچ ملوکی نبوده که خوب و خوشایند باشد.

هوش مصنوعی: ای بی‌شکسته! به سرزمین غرب نگاه کن؛ به سرزمینی که به خاطر تو در فکر و خیال می‌افتد.

هوش مصنوعی: به خاطر این جمله، بادی سنگین و به شدت وزیدن آغاز شده که باعث از بین رفتن و سقوط تمام برگ‌ها و زیبایی‌های باغ شده است.

هوش مصنوعی: چهره ما زرد شده است به خاطر این باد زرد، که مثل خاک بر سر ما ریخته است.

هوش مصنوعی: این سرزمین، خود به وسیله افرادی که به فکر منافع خود هستند، به فروش می‌رسد و افراد نادان و بی‌مقدار آن را می‌خرند.

هوش مصنوعی: هوا در این مکان به خاطر وزش بادهای جنوبی و شمالی، تاریک و غم‌انگیز شده است.

هوش مصنوعی: ابرهای بلندی در آسمان قرار دارند که از هر دو طرف، راست و چپ مسیر را پوشانده‌اند.

هوش مصنوعی: رعدی از دور می‌آید و صدایش به گوش می‌رسد، در حالی که از سمت دیگر باران طلاوار در حال بارش است.

هوش مصنوعی: مردم همه در خواب و بی‌خبری هستند و تحت تاثیر شراب گرانبهای خود در میخانه به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: تمامی افراد تحت تأثیر باران بیگانه قرار گرفته‌اند و به نوعی به پیروان بیگانگان تبدیل شده‌اند.

هوش مصنوعی: بندۀ یکی از حکایت‌هاست که به دلایل خاصی به حالتی افتاده و در نهایت، حال و وضعیت او تغییر کرده و به گونه‌ای جدید درآمده است. این توصیف نشان‌دهنده تحول و تغییر شرایط یک فرد است که از یک وضعیت به وضعیت دیگری منتقل شده و حالا در موقعیت جدیدی قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: خورشید شرق در این آشفتگی و پریشانی، از چشم‌ها پنهان شده است و همه چیز از زمین و زمان در حال تغییر و دگرگونی است.

هوش مصنوعی: نشانه‌ها و علامت‌های خود را همه جمع کردند و در نهایت آن فرد غیرآشنا را ترک کردند.

هوش مصنوعی: ای شاه بزرگ و درخشان، می‌دانم که لازم است زمانی برای روس‌ها و پروس‌ها بیاید.

هوش مصنوعی: به شیوه‌ای جنگی، آشوبی به راه بیندازند و این سمت زمین را تحت تأثیر خود قرار دهند.

هوش مصنوعی: سپس تیر و توپ و نیزه و سلاح هر جا که می‌توانند پراکنده می‌شوند، بر اساس اصول جنگ.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم به خاطر داشتن پول و ثروت، مورد کشتار و غارت قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: پس ایثارگران شهوت، هیچ چیز از خود نباختند و بسیاری از کارها را انجام دادند.

هوش مصنوعی: در این راه، کجا کشته‌ای افتاده است؟ اگر کسی پارسی باشد، باید از ایرانیان باشد!

هوش مصنوعی: سئوالی مطرح می‌شود که چرا زمین جنگ و پیکار، جایی برای ویرانی شده است؟ اگر این سرزمین خراب شده، اما این ویرانی، سرزمین ایران است.

هوش مصنوعی: اگر قدرت و توانایی باشد، آن‌ها می‌آیند و اگر افتخار و عزت مهم باشد، باز هم آن‌ها حاکم‌اند.

هوش مصنوعی: تنها آرزو و شهوت و نادانی و بی‌خبری برای ایرانیان بی‌خبر باقی بماند!

هوش مصنوعی: ما در اوضاع سختی قرار داریم، به طوری که بیان کردن آن برای ما غیرممکن است!

هوش مصنوعی: اگر شاه بزرگی خود را تماشا کند، هرگز نمی‌تواند خود را از مقام شاهی‌اش جدا کند.

هوش مصنوعی: نام معروف ملک احمدی در دنیا، از تو شرم دارد، ای شاه! این است که تو چنین هستی.

هوش مصنوعی: تو را دنیا به زیبایی آفرید، اما این پادشاه زشتی را برتری بر تو انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: تو شایسته‌ای که پادشاه ایران گشتی و محافظ این سرزمین خراب شده شدی!

هوش مصنوعی: ای خسرو که کشور پاک جمشید را داری، شایسته است که کشورت مانند ارم باشد.

هوش مصنوعی: این سرزمین خاور، که مردمانش دچار مشقت و سختی هستند، باید داستانی متفاوت از تاریخ خود داشته باشند.

هوش مصنوعی: وضعیت ما اکنون به خوبی پیش نمی‌رود، حالا باید تدبیری برای بهبود بخت خود پیدا کنیم، ای کاش بخت ما تغییر کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی از من بپرسد، بی‌معطلی پاسخ می‌دهم که اگر بگوید، باید چاره‌ای برای جنگ پیدا کرد.

هوش مصنوعی: اکنون راهی جز جنگ نداریم، زیرا دیگر هیچ گزینه‌ مناسب و نیکویی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: همه ما که مقدر است سرانجام به دست دو گروه کشته شویم، بهتر است خود را به دو گروه تقسیم کنیم.

هوش مصنوعی: ای شاه، در این سرزمین نباید آخر تو را در میدان جنگ، نگریست و با دیدی دیگر به تو پرداخته شود؟

هوش مصنوعی: بهتر است که به خاطر ایران، چنین داستانی به وقوع بپیوندد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم بجنگم، باید اکنون این را در نظر داشته باشم که نخست باید شهریار را از میان بردارم.

هوش مصنوعی: برای ما لازم است که یک پرچم شیر و خورشید داشته باشیم، نه اینکه فقط به زر و طلا تکیه کنیم.

هوش مصنوعی: اما اکنون همه چیز به طلا تبدیل شده و مورد توجه قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: ا ی غربی‌ها، نیکان! چرا این‌گونه شرارت و بدی در وجود شما جایی گرفته است؟

هوش مصنوعی: اگر این سرزمین ایران است، پس چرا سرنوشت آن به دست روس‌ها و پروس‌ها است؟

هوش مصنوعی: ای دیوان غافل و ناتوان! هدف شما از این کار چیست؟

هوش مصنوعی: دست از کارهای سوء بردارید، زیرا سایهٔ قدرت و عظمت پادشاه بر سر شماست و باید برای خودتان اعتبار و آبرو حفظ کنید.

هوش مصنوعی: من هم سخنی دارم مانند سام، با قدرت و شجاعت کلامم.

هوش مصنوعی: به چه گونه‌ای می‌توانم افکار و ایده‌هایم را به تصویر بکشم و سپس آن‌ها را به دیگران ارائه دهم؟

هوش مصنوعی: ای فرماندهان سپاه که باعث دشمنی شدید! این روش و آیین شما نه ستودنی است و نه قابل تحسین.

هوش مصنوعی: ای بنده، من به خاطر شما طلا و جواهرات را کنار گذاشتم و قلم را به دست گرفتم و علم و دانش را به دست آوردم.

هوش مصنوعی: کجا می‌گذارند که شما سر و صدایی به پا کنید و بعد بتوانید املاک ثروتمندان را مورد هجوم و سرقت قرار دهید؟

هوش مصنوعی: من یک جنگجو هستم که از کوهستان آمده‌ام و نمایانگر عشق و میهن‌دوستی‌ام هستم.

هوش مصنوعی: مار بر روی سنگ نشسته است و من سنگ را در دست دارم. اکنون این وضعیت برای من خیلی شرم‌آور است و احساس درنگ و تردید می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که خودم هستم، اما اگر برای دیگران خدمت کنم، زندگی‌ام برایم مایه شرم است!

هوش مصنوعی: ای شاه! سرزمین تو ایران است و باید بدانید که دشمنان زیادی در کمین نشسته‌اند و در انتظار فرصتند.

هوش مصنوعی: وطن خالی از همراهنش شده از این مردم نااهل که در هر جا مانند آدم‌های پست و بی‌ارزش خود را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: وقتی که من به خوبی و با دقت این مطلب را نوشتم، متوجه شدم که اگر کسی از خود بیگانه باشد، بهتر است از خود اشتباه و نادرست عمل کند.

هوش مصنوعی: در این متن، شاعر به نوعی از تعلق و بندگی سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که او خود را در برابر یک شخص بزرگ یا مهم تسلیم و خدمت‌گزار می‌داند. او به وضوح بیان می‌کند که احساس می‌کند در این رابطه، مسئولیت‌های عبادی و اخلاقی دارد و به نوعی، ارتباط عمیق و پاکی میان خود و شخص مورد نظر برقرار است.

هوش مصنوعی: همه از یک منبع و ریشه هستند، اما برخی از انسان‌ها ممکن است از طرز فکر شیطانی و نادرست پیروی کنند.

هوش مصنوعی: همه به دنبال روش‌هایی برای مشهور شدن هستند، اما کسی به اصول و آداب عشق واقعی اهمیت نمی‌دهد.