هوش مصنوعی: سلام! سلام! خوش آمدی! محبت تو از عمق وجودم شروع شد، نه فقط از ظاهر و باطن.

هوش مصنوعی: دلم به خاطر تو دیگر احساس تنهایی کرد و با تو در خیال بازیگوشی و بی‌خیالی قدم زد.

هوش مصنوعی: وقتی غم تو در دل من قرار گرفت، خانه‌ام به نور تو روشن شد.

هوش مصنوعی: ما همه در عشق تو اسیر هستیم و از خوشی و شوق عشق تو سرمستیم.

هوش مصنوعی: ای کسی که زیبایی چهره‌ات روشنی‌بخش دل‌هاست، شب‌های ما با یاد تو همچون روز روشن و شاداب است.

هوش مصنوعی: زیبایی تو از باغ بهشتی زیباتر است و یاد تو از هر چیزی در دنیا دلپذیرتر است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در زیبایی تو شگفت‌زده نشده، تنها ظاهری دارد؛ اما در درونش زندگی و روحی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من وقتی که در زیبایی تو سردرگم هستم، در دل خود یاد عشق را می‌کنم.

هوش مصنوعی: چشمی وجود دارد که زیبایی‌ات را دیده و جانش را فدای چهره‌ات کرده است.

هوش مصنوعی: اگر تو با من نیستی، پس چرا من خودم را در غفلتی می‌بینم که به یاد تو هستم؟

هوش مصنوعی: وقتی به چهره تو نگاه می‌کنم، تمام وجودم را از من می‌گیرد و به دنیایی دیگر می‌برد.

هوش مصنوعی: به کسی نمی‌گویم که نمی‌توانم به او کمک کنم، زیرا به شدت او را دوست دارم.