هوش مصنوعی: ای ساقی، به عاشقان شراب صبحگاهی بده تا روحشان تغذیه و آرامش یابد.

هوش مصنوعی: به ما بادهٔ عشق بده و شراب مستانه‌ای را به ما بنوشان. ما را از وجود خودمان خالی کن و به ما عشق و حال بده.

هوش مصنوعی: در دل من هیچ خوشی و لذتی وجود ندارد که باعث شود وجود من از بین برود.

هوش مصنوعی: از آن ظرف، که نوشیدنی بهشتی است، جرعه‌ای به من بده که نشانه‌اش زندگی و جان تازه است.

هوش مصنوعی: ای کسی که یاد لب‌های زیبای تو من را بی‌نوشیدن شراب، مست و شیدا کرده است.

هوش مصنوعی: نفس من به دنبال آرامش مستان است و می‌خواهد به پرستندگان آسایش دهد.

هوش مصنوعی: من در آتش شوق به شدت می‌سوزم، لحظه‌ای مرا با شراب ذوق مست و بی‌خبر از خود کن.

هوش مصنوعی: برایم تعجب‌آور است که کسی به می‌پرستی بپردازد در حالی که طعم شراب عشق را نچشیده و مست نشده است.

هوش مصنوعی: در تابستان، وقتی باران بر تشنه ای در بیابان ببارد، زندگی و نشاطی را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر چند که ممکن است برای مدتی آرامش پیدا کند، اما دوباره عشق و اشتیاقش به سمت آن چیز مدنظر بیشتر خواهد شد.

هوش مصنوعی: زیادتر کن می، چون شور و شوق من بیشتر شده است. چهره‌ات را پنهان نکن، چون قبلاً آن را نشان دادی.

هوش مصنوعی: دوباره به معشوق بگو که مستی عشق را به من بده، چون اگر مدام به من بدهی، من هم مدام خواهان آن هستم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم دوباره دمی از سر مستی بگیرم و این شعر را همراه و همدم خود قرار دهم.