هوش مصنوعی: ای ساززن، یک لحظه نغمه‌ای غمگین بخوان تا روحم را تازه کنی و به آن زندگی ببخشی.

هوش مصنوعی: از نغمه‌ها و احساسات عشاق سخن بگو و آهنگ‌های کوچک و زیبا را از دل آن‌ها بشنو.

هوش مصنوعی: ای مردم، از دوری محبوب به من زندگی دوباره‌ای بدهید، با نغمه‌ای دلنشین.

هوش مصنوعی: من وقتی که در حال شنیدن و درک عشق هستم، مراسم وعشاق را با زیبایی تزئین و رونق می‌بخشم.

هوش مصنوعی: در آینده زمانی را برای تأمل در زندگی‌ام و بررسی وجود خودم اختصاص می‌دهم و از گذشته و آینده عبور می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که در دنیا و واقعیت خود را گم کنم، می‌توانم به دنیای سرخوشی و شادی برسم.

هوش مصنوعی: مثل مست‌ها، با شوق و شور به آواز دوست می‌پردازم و در این حال، شور و نشاطی عمیق را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: برای مدتی، مانند کسانی که به خاطر محبت محبوب خود اشتیاق دارند، در میدان حضور دارم.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در شرایط دشواری قرار دارد و مانند مرغ بسمل بی‌قرار است، بال و پرم را می‌زنم و از وضعیت کنونی خود به سمت سخن گفتن می‌روم.

هوش مصنوعی: من به تفصیل و به ترتیب درباره عشق و محبت و زیبایی معشوق صحبت خواهم کرد.

هوش مصنوعی: در آغاز خلقت، انسان به عشق میل طبیعی داشت و از آن خالی نبود.

هوش مصنوعی: بخشنده‌ی اصلی به او عطا کرده است که او بتواند خوب را از بد انتخاب کند.

هوش مصنوعی: در این دنیا زیبایی و زشتی همواره در کنار یکدیگر وجود دارند و ممکن است در هر زمانی یکی از آن‌ها بیشتر به چشم بیاید.

هوش مصنوعی: هر دو طرف را از نظر پاکی و آلودگی مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که در دل او صفا و روشنی پدید آمد، فقط زیبایی را خواست و هیچ چیز دیگری را طلب نکرد.

هوش مصنوعی: کسی بد را انتخاب نخواهد کرد اگر زیبایی را ببیند.

هوش مصنوعی: هر جا که زیبایی و جاذبه‌ای وجود دارد، چشم دل او همواره به آن خیره می‌شود.

هوش مصنوعی: هر لحظه او لباس زیبایی به خود می‌پوشد و هر زمان به محبت و خواستنی‌اش افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که با چشم دل به عشق نگریست، مانند باغی سرسبز و زیبا در حضور سلطانی بزرگ قرار گرفت.